geçmiþin ayak izlerine basmaktan vazgeç
ellerimi býrakma
duy beni demiþtim
oysa ki
......
aðlayan kederimi susturup
karbeyaz elbisemle gidiyorum
gözyaþlarýmý heybeme kusturup
anadan üryan gülüyorum
heyhat ne kadar da mesut ve bahtiyârým
kahkăhalarým arþý âlăyý aþmýþ
zil çalýyor þiirimin püsküllü etekleri
hadi çal çal
en neþeli þarkýyý mezarcý
birgün olmaz isem o durakta, o han’da
hiç arayýp sormaz isem oralarda, buralarda
adýma vetdiðin çicekler gibi solar isem balkonunda, baðrýnda
hiç üzülme kýna yakarlar ise saðýnda, solunda
bir garip yolcuydu der , geçersin
bir gülücüðü çok gördün saðlýðýmda, varlýðýmda
hiç sebepsiz yere kýrdýn beni dost, düþman nazarýnda
feyad-ü figân eden cümlelerimin
kadersiz kimliðimin
nabzýný kesip
g i d i y o r u m ....
Nagiþce
Kendimce karamalarým sabahýn erken saatlerinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.