KERVAN YÜRÜR

KERVAN YÜRÜR

Yol üstündeyim
Yürüyorum…

Bir çýðlýktý ilk sesim;
Menzilimin baþýnda
Çilelerin kaporasý mýdýr nedir;
Bilmiyorum…

Düþe kalka yürüdüm yýllarca
Bazen yoruldum, duruldum;
Bazen sürüm sürüm süründüm.
Burnumu sürttüm taþa topraða
Burnum sürtüldü
Sürüldüm…

Kimseyi görmeyen gözüm
Hülyalar görür oldu
Rüyalar deryasýnda yüzer oldum.
Gözümü açtým
Gözüm açýldý;
Aksakallý, ak saçlý
Simalar gördüm!


Sonra sesler duymaya baþladým gaipten;
Sala sesleri…
Ardýndan aþina esamileri…

Fark edemedik
Tökezleyip düþtüklerini
Can dostumuz düþtü yere;
Kaldýramadýk…

Sonra teker teker düþmeye baþladý yoldaþlarým
Kervan üzülmeye baþladý
Üzüldük;
Üzüldü kervan…
Kervan yeniden düzüldü.
Yol uzadý yolcular uzadý…

Yeni yolcular,
Yoldaþlarýyla yola devam etti.
Kervan yürüyordu…

Bir ben kaldým kendime
Bu uzun yolda tek;
Çaresiz, garip, periþan...
Yoldaþ olmaz oldu yoldaþlarým
Hepsi biçare, hepsi kendi kendine…

Her gün biri bir yerde
Birer birer düþtüler.
Sanki artýk düþtüler…

Bakar dururum yollara
Önde kimler var diye
Azalmýþ öndekiler
Ön saflara gelmiþim
Bunca yýllýk ömrümü
Acep neyle delmiþim?

Yol önümde uzarken,
Kervan bir bir üzüldü?
Arkamda yeni kervan
Ardýmca hep düzüldü…

Hem önden giden yolcu
Hem de ardýmdan gelen
Ayný yolda yolcular.
Önümüzden gidenler
Bizim için kolcular…

Þimdi Hakk’a koþtular.
Dün bu yola düþtüler
Kervan yolda düzüldü
Birer birer düþtüler

Sanki bize düþtüler…

26.11.2010



Sosyal Medyada Paylaşın: