Zalim ayrýlýk her an her saat beni boðuyor, Sanki her gece vakitsiz selalar bana okunuyor, Aðarýnca gün yeniden yalnýzlýða gömülüyorum,
Saðolsun azabým anýlar hep hesap soruyor, Umutla beklediðim o günler imdadýma yetiþiyor, Bir süre sakinleþiyorum yarýn yeniden ölmek adýna...!
*****
Öðrendim’ki...! Bazen insanýn kendisine sýðýnmasý lazým gelir, Maziye hapsolmuþ yüreðinin derinliklerini acýtan, Bütün hüzünlü öyküleri bir yerlere bir kilim misali serip,
Baþ ucunda azrail beklermiþcesine ölüme uðurlanacak, Misali derin bir uykuya dalmasý gerekiyor, Umut ya gizlenmiþ mutluluðu yaþanacak yarýnlar adýna...!