Önce kanatlarýný veriyorsun bana ve uçuruyorsun beni baþka iklimlere, baþka renklere, baþka kokulara: Ne büyük bir mutluluk.
Sonra uyandýrýyorsun bu güzel rüyadan buz gibi bir dokunuþla, beni alýp bir kafese koyuyorsun ve kafesin anahtarýný denize atýyorsun: Ne büyük bir hüzün.
Sonra düþünmek düþünmek, beni kendi ellerinle ördüðün bu kafese koyabilmek için bana kanatlarýný verdiðini, beni uçurduðunu düþünmek, beni topraðýmdan kopardýðýný düþünmek: Ne büyük bir acý
Sevinç, hüzün, acý hepsi güzeldir aþkta bir tek piþmanlýk yakýþmaz aþka
a. kaplan Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.