sevgili kendim
gökkubbenin salýncaðýndan sana son sesleniþim
þöyle çakýr keyifle son kez uç
uçabildiðin kadar
bulutlarý gözlerinde taþýmaya devam ederken
sevgini haykýr tüm evrene
âhhh sancýlý yaným
týka basa yitirdim masmavi umutlarýmý
dünden önceki günün birinde
gitmeliyim sonsuz yolculuða çýkar gibi
kaptan da sensin yolcu da
kýrma dümeni sakýn
nereye savrulursak savrulalým
yazgýmýz topraða boyamýþken bizi
hadi ne duruyorsun ruhum
bir bavula topla yüreðine kaçan çýðlýklarý
gizli bölmesine iliþtir gözlerine dolan hýçkýrýklarý
serçe kanatlarým kýrýldý anne diye baðýr avaz avaz
son kez kendine söyle sevdiðini
bembeyaz bir örtü yeter yanýna almaya
þöyle süslen püslen
allan pullan güzelce
âhhh caným kendim senden özür dilerim
söz kýnýndan çýktý bir kere
geleðe dair planlar yapýp
menekþeler yetiþtirip
orkideler alýp durma
sadece lavanta ek biraz daha bahçeye
þirin arýlara, rengărenk kelebeklere
son duraða az kaldý
bir güzel vedâ et hepsiyle
takýn en okkalý gülüþünü
eL salla sessizce
yolcu da sensin hancý da
seferin mübărek olsun....
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.