Ulan...

Olamadýn ulan hiç kimse gibi,
Olamadýn.
Bir bana sahip çýkamadýn.
Tutamadýn ulan ellerimden.
Kimsem yoktu kimsesizdim,
Alýp yüzümü avuçlarýnýn arasýna
Diyemedin "hep yanýndayým" diye
Diyemedin.
Tutamadýn verdiðin hiçbir sözü,
Aðzýndan çýkan hiçbir kelimenin hakkýný veremedin.
Geçip karþýma diyemedin ulan "seni çekip almaya benim gücüm yetmedi" diyemedin.
Bakýp gözlerimin içine "sevemedim ben seni" diyemedin.
Sevemedin.
"Benim adamlýðým bu kadarýna yetti" diyemedin.
"Ben seni hiç sevmedim" diyemedin.
Adam gibi geçip karþýma "bizden ne köy olur ne kasaba" diyemedin.
Senle burda oturup adamlýðý tartýþacak deðilim.
Ýki doðru kelime etmeyede yüreðin yetmez senin bilirim.
Ýçimi söküp koysam önüne yine vicdanýn acýmaz onu da bilirim.
Ama ne fark eder ulan,
Olamadýn hiç kimse gibi olamadýn.
Baþkalarýnýn baþkalarý için göze aldýklarýný sen benim için göze alamadýn.
Deðmeyecek, hak etmeyen birçok insan mutlu olurken sen benimle mutlu olabilme ihtimalini bile göze alamadýn.
Ne denir bilmiyorum ama hak etmedin ulan iþte,
Bu sevginin bir gramýný bile hak etmedin...
Sosyal Medyada Paylaşın: