Ey gökyüzümün güneþi gecelerimin ayýþýðý adýn her an dilimin ucunda ezelden ebede dualarla semaya uzanan ellerimde sen sen gezinirsin ruhumda
gözucuyla bir bakýþýna iliþtirdiðim ömrüm dudaklarýma iliklediðim adýný yüreðime percinledigim sevda ile yaþarým gel de o mahmur bakýþlarýný seyreyltme benden sökme dilime nakýþ nakýþ iþlediðim adýný býrak da sahrada susamýþlýðým kadar kana kana banayim gözlerinden aþký
varlýðýn sol göðsümde devinip dursun yitirsin mesafeler hükmünü uzun gecelerde düþeyim düþte yollara sana varmak için
fýsýldayarak adýný kaldýrým taþlarýna býrak da geleyim yanýna iyi tamam peki sözcuklerini býçak kesiði gibi saplama þah damarýma
nasýl ki ilk günden kavradým o minicik ellerini bir kýsraðýn yelesi gibi okþadým saçlarýný mecalsiz anlarýmda duydum bal taþýyan arýnýn kanat seslerini
öyle bir bekleyiþ ki benimkisi kursaðýmda düðümlenmiþ bir lokma misali boðulmaktayým ikindi vakti sonrasý güneþin gökten indirdiði ateþle yak naaþýmý soðuk bir elveda ciliz bir sesle okunacak fatiha’yla göm kalbinin derinliklerine
her yanýn zifiri sensizlik ile kaplýyken ezelden ebede istemem vuslatsýz bir yarýn
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.