Birazcýk büyünce etrafýmdaki insanlar, Hayat tasasýyla ciddileþip gömdüler çoçukluklarýný, Korkunç bir mahzene, Sonra çiçekler, gülüþler beklediler, Bana kum uzatýrken elleri. Yaðmurdan sakýnýr oldum inanýr mýsýn? Hemen üþüyüp hasta oluyordum artýk, Tutuyordun ya beni titredikçe dizlerim, Parmaklarýmý sýkmayayým diye, Bakýyordun ya gözlerime kýzarak, Ellerimdeki nasýrlar büyüdü þimdi, Þiirlerim hep üzüyordu seni, Özür dilerim, Vazgeçtiðinden beri bu umutsuz vakadan, Kalbimde býraktýðýn boþluk yayýldý, Yayýldý, dünyayý yuttu sanki, Haftanýn hangi günü baþlangýçtý, sondu bilmiyordum, Eminim yeni insanlar tanýdýn, Oturdun, konuþtun, güldünüz... Mutluysan mutluydum da: Vazgeçtiðinden beri, Bir kuþ, kedi, köpek, Bir böcek bile girmedi hayatýma, Hiçbir þeyi, kimseyi tanýyamadým, Kendimi de unutmuþtum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.