UHREVİ ADAMA

Bedenen çökük, ruhen ölü
Huzur yolunda duygu kontrolsüzlüðü
Yarýnlarýma gaflet yüreðimde ki hüzün
Asýrlar geçse de geçersiz sözüm
Gözyaþlarýyla boðuldum, nerde hüsün
Beni düþüncelerle intihara sürükleyen paradokslar söndürdü
Gözlerimi öfke bürümüþ
Çoktan bozdum büyüyü

Tanrý’nýn bir þakasý, kaderin absürtlüðü
Ýnan hiçbiri yeterince güldürmedi
Çözümsüz düþkünlüðüm, mezara gömdü diri diri
Ýhtimali kesin öngördüðüm, aklýmý daha yitirmedim
Hüsranýn hükmü ciðerimi paramparça etti
Küstahça müþkül eksenimden çekil
Dünyaya küskün arafta sessiz
Rüyada düþler, uyanmasý kabustan baþka ne olabilir ki?
Atlattý, gerçeklikten uzak günlerini
Yalnýzlýðýn eþiði kavuþtuðum benliðim
Kalemle hisseden þizotipal kiþilik, yazarak alýyor terapiyi
Tedavisi þiirleri, bitmez ezeli elemi
Uyku düzensizliði alt etti geceyi
Genetik teamül yakýp yýkmaya meyilli
Tefeül etmek mecburi

Ütopik hayallerim çok fazla renkliydi
Ama karardý görüntü, baðlantý kesildi
Uðruna feda olacaðým þeyin kederi dindi
Söyle, hiçbirinin umurunda deðil, deðil mi?
Unutuldu, bir ömür suskunluk yüklenir
Karanlýða hapis, aydýnlýktan ürkmedi
Güzel günlere anarþi içimde ki matemim

Bitkin hal, silkin kalk
Diþli canavarlara sabrým duvar
Bu kaçýncý kayýp, hýncýnla kal
Uçurumda ellerimden kaymak üzere hayat
Davalarýn baþkalaþtýðý evre, uhrevi adama
Metanetimin özverisi, gökyüzünde umutlar
Ve de hiç durmayacaðým arþa ulaþana kadar



Sosyal Medyada Paylaşın: