gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar dipsiz bir kuyu
ne zaman suskun aklýmýn satýrlarýna düþsen
bile bile þah-mat olup
yok oluyorum uçsuz bucaksýz yedi kat derinliðinde
elinle koymuþ gibi bul beni
gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar anadan üryan sulu sepken bir yaðmur
ne zaman sensiz kalsa içimin çöle dönen daðlarý
bile bile zýrýl zýrýl aðlayýp
yedi kez sýrýlsýklam ýslanýyorum âb-ý hayat þarabýnda
çiçekleniyor çýðýrtkan ellerim
haþin rüzgârýnda savurmuþ gibi bul beni
gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar göðün gülüþünden daha özgür
ne zaman tuz buz olsa nagihan-i kanatlarým
bile bile gönlümün dermanýný kesip
okumaný üflemeni bekliyorum þifâ niyetine
yeniden doðuyorum tavus kuþu asâletinde
yedi vakte uçurmuþ gibi bul beni
gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar siyah beyaz resim çizer gibi
ne zaman sararmýþ fotoðraflarýna dokunsam kimseszliðimin
yana yakýýla uyutup çaresizliðimi
yedi gün yirmidört saat koþmanýý bekliyorum bana
herþeyim Sen oluyorsun yine yeniden
özlemin salýncaðýnda avutmuþ gibii bul beni
gözlerin diyorum sevgilim
gözlerin
kor yangýným
yediveren ömrüm
en doðru pusulam
hayat hikâyem
baþýma gelen en güzel yazgým
nefesim
annem
babam
saðým
solum
vataným
bir tutam dilsiz hasretim
geleceðim
bahtiyar kalan yaným
sonsuz sýðýnaðým
tek gerçeðim
çocuksu masumiyetim
son duraðým
ya benim gözlerim sevgilim..?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.