Adı Olmayan Şiirler - 1

Yüklemsiz cümlelerin, öznesiz kaldýðý zamanlarda
Yaðmur kuþunun sesi çýnlardý kulaklarýmda
Kafka’nýn Milena’ya
Nazým’ýn Vera’ya
Dante’nin Beatrice’e
Yazdýðý mektuplardaki özlemi yaþýyordu
Kalbimin aruz ölçüsünü kaçýrmýþ halleri
Þiir, diyordu þair
Sevgiliye adanmýþ adaklarýn
Aþka verilen sevabýný taþýr omuzunda
Bu yüzden bütün þiirler yorgun
Bütün kelimeler ise kýrmýzý bir sardunyadýr
Þiirin kökünde
Kavuþmaya kanat çýrpan kuþlarý izlerken
Nefesini boynumda hissettiðim sevgiliye
Duyduðum özlemin
Midemdeki aðrýsýna uyanýyordum her sabah
Avucumda çoðalan parmak uçlarý ile silerken
Saçlarýmdaki su damlasýný
Okyanuslardan kopardýðým muson yaðmurlarýnda filizlenen
Sekoya aðacýnýn gövdesine kuruyordum düþlerimi
Ýçinde sen olan harfleri buldukça
Anne sütüne kavuþmuþ çocuðun sevinci ile gülümsüyordum gözlerine
Gözlerin
Yaþama tutunduðum sarmaþýk dallarý gibi sarýyor hayatýmý
Ve onlara her baktýðýmda
üzüm tanesinden
damýtýlmýþ
kýrmýzý þarabýn
ruhumu sarhoþ etmesi gibi sarhoþ oluyorum vakitsizce
Kömür isi kokan sokaklarda çoðalan sevgilerin açtýðý
kucaklara sýðmaya çalýþan
Çýplak ayaklý çocuðun parmak arasýndaki bilyanýn içindeki
Gökkuþaðý rengi aþklar ile çoðalýyorum yüreðinin kapýsýnda
Radyoda çalan Rodrigo’nun gitar konçertosundaki fa diyez notasýnda yakalýyorum sensiz geçen zamanlarýn son anýný
Yeni bir müzik baþlýyor
Bas bariton haykýrýþlar ile seviyor seni
Kirpiklerim
Kulaklarýmda
Rast makamý özlemler
Boðazýmda
Kürdilihicazkar tutulmalar
Ve
Seni seviyorumun her bir harfine sýðýnan
Sýðýrcýk kuþlarý

Sosyal Medyada Paylaşın: