pusludur yüzü gecenin
yýldýzlarý
sönerlerken bir-bir
yüreðin sýkýþýr cenderede
ne kadar hayal varsa içinde
kýrar kapýlarýný fýrlar dýþarý
vakit gelir
konuþmak yerine susmanýn
yaklaþma yerine uzaklaþmanýn
beklemek yerine unutmanýn
onu daha az inciteceðini anlarsýn
dokunmak istersin
dokunamazsýn...
ve bazen iyi þeyler biter ki
daha iyileri baþlayabilsin…diye
ararsýn …
seslenirsin en acý kelimelerle
nerdesin...
*
yeni bir baþlangýç için.
derdini anlatmak istersin
zira alýp baþýný gitmiþtir
yoktur
kayýptýr
hasretin senelere dönse de
ne aþkýna beddua
ne de ona kinin olur
bin bir dert çektirse de
onu mahþere kadar sevmeye yemin edersin
ezberlediðin sözcüklerden bir tek hece
yazdýðýn þiirlerden bir tek dize bile gelmez aklýna
gittiðinden beri
o iki lambanýn ikisi de yanýp durur hala
yokluðu
küçük bir fincandan yayýlan kahve kokusu
sadece koklarsýn
elin uzatýr tutamazsýn
gelse de
gelmese de
onu düþünür,
onu özlersin,
sevgilerin özlemlerin derinliðinde
kaç kez onu hatýrlar
bir sonbahar serinliðinde
hep düþlerini yoklar
*
bütün sazlar onun notalarýný vurur
mýzrap gibi
ama ne akortsuzluðun umurunda
ne de sözlerinin taþýdýðý mana
bir þimþek olup tam ortasýndan
çeviremezsin geceyi gündüze
bel ki böylece
mavisi bile ölecek denizlerin
belki de
hiç gelmeyecek
her gece onu görürsün rüyanda
aðlayarak uyanýrsýn
tek hatýrladýðýn þey rüya gördüðündür
zihnine binlerce mýh gibi çakýlýr
nerdesin sözcüðü
hala onu özlüyorsundur
üzülürsün…
derdin ne olursa olsun
onu koklar gibi nefes alýp vermen.
hiç konuþmamayý seçersin günlerce
bilirsin ki unutmak en güzeli
fakat unutamazsýn
*
bir yerlerden gelip takýlýr aklýna
oysa gün bitmiþtir
hazýrladýðýn sofranýn orta yerine
en sevdiðin çiçeði koyduðun vakit
saat on ikidir
akrebin kadranýna bir hayal oturmuþ
elveda demeden
bütün denizler usundaki dalgalara boðulmuþ
düþ sarhoþu olmuþsun gece boyu
vazgeçilmez olduðuna inandýrmýþ seni
çaresizlik nedir bilir misin
kalbin kanatlanýp gittiði yere
bedenin gidememesidir
ne dokunaklý bir sözdür
nerdesin….
*
oysa
ayný pencere camýna alnýný dayayacaktýn onunla
o buðudan kaðýt olacaktý
sen resmini yapacaktýn
masanýn üstünde
kalem defter durur
dýþarýda gökyüzü patlarken
içinde nasýl bir yaðmur yaðar
þiir olup dökülür boþ yapraklara
soluk almadan,
yaþanýlan sokaklar
bahar kokulu nisan aylarý
özlediðin kiþi adýna
sýrýlsýklam olur her yer
redfer