Çığlık...

Aðladý tanýmadýðým kadýnlar,
Tanýmadýklarý oðullarýnýn ardýndan,
Tutunup kýzlarýnýn ellerine…
Sustu içlerinden biri ve sonra diðeri
Sonra hepsi,
Çýðlýklar aldý gecenin karasýný aðýzlarýndan dökülmeyen her sözde…

Avludan son çýkýþý geçti gözlerinden yaþlý kadýnýn,
Kara önlük naylon çanta, gazetelere kaplanmýþ kitaplar,
Sanýrsýn melek kanadý kolalý yakalar,
Uçup gitti tahta desen deðil bir acaip kapýnýn ardýndan,
(türküler geçti semasýndan ruhumun
Kanatlý kapýnýn telli sonasý, mosmor olmuþ ellerinin kýnasý,
Balýnan büyütmüþ sanki anasý…)
Kayboldu gözlerinde fer
Dizde derman
Yürekte ahd-ü aman,
Aðladý tanýmadýðým kadýn en tanýdýk sesiyle…

Sefer tasý,
Mersin dalý,
Bodur selvi…
…

Birkaç tren karaya vurmuþtu, vapurlar raydan çýkmýþ
Telaþlý acýlar taþýrken
Tenha þehrin tenha mezarlýðýna.
Birkaç kadýn susmuþtu ama yýrtarak yüzlerini,
Ama saçlarý daðýlmýþ,
Ama gündelikleri paramparça
Feryat figan susmuþlardý tanýmadýklarý oðullarýnýn arkasýndan…
Avludan son çýkýþý geçti akýllarýndan
Kimi dün kadar ve hatta kimi daha dün kadar taze
Ve hatta kimi daha dünden daha yakýn çocuk gülmesi,
Düþe oynaya sokaðýn ortasýnda eve en yakýn duvarlar arasýnda,
Koþma!
Geçmiyor dizlerimin yarasý,
Gözlerim kabuk baðlýyor her defasýnda…

Gazoz kapaðý,
Bilye,
Toz toprak,
Mersin dalý,
Bodur selvi…
…


Aðladý tanýmadýðým kadýn bir keman gibi inleyerek,
Yaylý çalgýlar senfonisi doldurdu içimize,
(Nerden biliyordu bu kadar güzel çalmayý)
Ve acýttý ve kanattý gençliðimin en umutlu yanýný.
Avludan son çýkýþý geldi aklýna,
Bakarken geri dönüþüne, düþündü her anýný
“ben seni böyle mi gönderdim” geçti içinden
Paramparça bir “ahh” düþtü tülbentine sildiði gözlerinden,
Koþma!
Dinmiyor ah-u zarým,
Uyku kalmadý dizlerimde,
Koþma!
leyl-ü nehar intizarým…

Sustu hiç tanýmadýðým kadýn
ve sonra diðeri ve sonra hepsi…

Ama baþka bir yerde
Esmer bir feryat figan kopardý çingene kadýn
Kokulu mersinlerim var…

Ýnna lillah ve inna ileyhi raciun…

Sosyal Medyada Paylaşın: