UÇURUM
UÇURUM
Gözlerimde kan damlýyor
Seni bugün de andým
Kalbimin içinde yanan
Cehennemi yüreðime
Taþýyan o kadýnsýn sen
ne zaman geçti yýllar ?
ilk önce çürüttü bizi
sonra da çürüdüm
daha sonra
yýllarýn gelgitlerinde
zamanýn nasýl geçtiðini anlayamadým
unuttum dedim
yalan oldu
vazgeçmek vazgeçmekten de vazgeçmek diye bir söz vardý
oysa ki ben her þeyden vazgeçmiþtim
ama aþk
yüreðimi aklýmý hayallerimi
alt üst etmeye yetti
þimdi bir dað baþýnda bekliyorum
gözlerimden inan incecik yaþlar
kuru topraða ýslatýyor
öylece baka kalýyorum
ne yapacaðýmý bilmiyorum
hangi hýçkýrýkla bana yardým edecek
hangi umutsuzluk
Umut etmemi bitirecek
nefesim titriyor
ruhum baþka bir diyara göç etmiþ gibi bakakalýyorum
þimdi düþünüyorum da
sen gittiðinden beri
binlerce gün geçti
belki bir gün karþý karþýya gelirsek ey unutamaðým
hatalarýndan dolayý cezalandýrýldým
sevgilim sen gittiðinden beri þu kadar gün geçti desem
saatleri dakikalarý saysam sana
bir faydasý olur mu
ateþin içerisinde yanarken
neden bu kadar tatlý geliyor ask
oysa ki yeni bir özgürlük arýyordum
seni kaybettiðinden beri
her þeyi de kaybettim
ilk önce kendimi
daha sonra hayallerimi
umutlarlamý kaybettim
baþarabileceðime olan inanacaðýmý kaybettim
yerden kalkabileceðime olan umudumu kaybettim
seni seviyorum
sen þimdi hangi diyarýn kuþusun
ben nerelere gelsem
nerelerde var olsam
dolaþýyorum arýyorum
baþtan baþladým seni aramaya
ilk önce Asya’nýn çorak topraklarýnda
küçücük sapsarý bozkýrlarýnda aradým seni
Tanrý daðlarýndan hindi kuþlarýna kadar arayýp durdum seni
Semerkant da konakladým önce
daha sonra acem diyarýnda aþk þiirleri okudum
ölümü ölümsüzlüðü orada gördüm
yürüdüm sonra Elbruz Daðlarýndan Zagros’a uzandým
daha sonra yürüdüm
uzun bir müddet
ayaklarýmla diken bata bata ayaklarým kaný yakalaya yürüdüm
vücudumun her yerinde kan sýzlamaktaydý
daha sonra Nuh peygamberin þehrine geldim
insanlýk kokmaktaydý
durdum duraksadým ihtiþama
sonra yürüdüm uzun bir müddet
ashabý-ý Keyfi’n yattýðý yere geldim
aðladým sýzladým
duada bulundum
onlarý þahit tuttum
sevgime aþkýma
göðe yere hakim olana þükürler ettim
sonra devam ettim
uzun bir süre Halil’i Rahman’ýn ateþe atýlan yere vardým
yandým orada
yakýldým
sanki yüzyýllar geçmemiþ de
þimdi Ateþ yanýyormuþ gibi yüreðin yanmaya baþladý
acýyý tattým
umudu tattým
orada ellerimi göðe kaldýrdým tekrar
Allah’ým senden baþka gidecek bir kapým yok dedim
verirsen sen verirsin
alýrsan da sen alýrsýn
hazinelerinden bana da nasip et dedim
sonradan yürüdüm uzun bir yürüyüþ oldu
Anadolu’nun çeþitli þehirlerini geçtim
Bazen bir camide yattým bir kilisede
insanlarýn hacca gittiklerini gördüm
bazýlarý da Kâbe yolundaydý
bazen de Anadolu’ya geldiklerini gördüm
dolaþtým durdum uzun bir süre
ulu camiye vardým
zikirler eþliðinde Allah’a yalvardým
üstüm baþým yara bere içinde
üstümdekiler paralanmýþ bir ip yardýmýyla duruyor her þey
bir meczup olup durmuþum
bu geçen zaman dilimlerinde
ellerimi kaldýrdým gökyüzüne
ey hakim olan
her þeyin sahibi olan
varda da yokta da olan
þah damarýmýzdan daha yakýn olan
yardým et
þehirleri gezdim
bir Yunus Emre’ye gittim
bir Hacý Bektaþ Veliye
sonradan Mevlana hazretlerinin kapýsýnda diz çöktüm
istedim gene
aþký bilene
aþký tadýný ulaþaný þahit göstererek istedim
ne utandým ne haya bildim
uzandým sonra
yedi tepeli þehre
ayný þehrin altýnda buluþtuk sonra
ayný yaðmurda ýslandýk
sabahýn seherinde Rüzgar kokunu bana getirdi
gözlerinin çarptýðý yollarý dolaþtým
çok aðladým
çokça sýzlandým
kimisi beni deli
kimisi de divane sandý
Bir garip öksüz olup bu sokaklara da dolaþtým
kabrine gelmek nasip oldu
artýk Toprak sen gibi kokuyor
uzandým topraðýna
ömürden hayattan vazgeçtim
kaç gün durdun bilemiyorum orada
beni baygýn bulmuþlar
oysa ki ben ne zaman kendimdeydim ki
tenin ölümü ölüm müdür
ölüm ölüm dedikleri sonsuza yolculuk deðil mi ki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.