An...

Düþman uyudu
Artýk öldüre biliriz hayalleri
Ýstila eder
Tarumar ederiz belki umutlarýný

Gerçekliðe dönemeyebiliriz
belkide yaþam
Masal kitaplarýndan
Þiirlere kadar
düþünceler de saklý tutmak her þeyi
Ve karanlýða selam vermek gerek
Biliyorum tabiki
Herþeyin saattin tik tak larýnda gizli olduðunu

Oturuyor bir süre
Karanlýða bulanan kaderime
bir göz atýyorum
Hangi göz deðdi diye bakýyorum
Aðzým açýk gökyüzünde bir ýþýltý
Saðanak þeklinde
kötülük yaðdýðý gördüm iç geçirdim
Durdum uzunca bir zaman
Ellerim buz kesmiþ
Kala kalmýþým her þeyin ortasýnda
Dudaklarýmda isyanýn adý
Sözlerimde zehir
Toprak bunu iþitmiþ ki
Çoraklaþtý
Sular kurudu
Rüzgar cehennemden
esintileri serpti yüzüme
Sol tarafým karardý
Ýçimde bir þeyler katranlaþti
Anlamadým baþlarda
Ölümlere gebe kalmýþ tenim

Avuçlarým da tutuyorum sanýrdým her þeyi
Bir garip düþünceden ibaretmiþ her þey
Umudu olmayana haykýrmak söz söylemek
Gerçekliði yerinden ne kader sarsýcak
Özlemler ýþýða çare mi olacak
Ben neden inanmýyorum hiç birþeye
Umuda hayallere alýp
Hangi çatlaðýn içini saklanacagiz
Ne zaman ölmekten vazgeçtik
Ne zaman yaþam tatlý geldi bize
Ölümün baþlangýcýnda görüþürüz sanýrdým
Yokluðun pençesine düþmeden önce
..


Sosyal Medyada Paylaşın: