küçüktüm küçücük koca dünyanýn düzünde siz büyüktünüz küçük dünyanýz içinde tuttunuz elimden götürdünüz öyle bir telaþ içinde dediniz eti sizin derisi bizim yiyiniz afiyetle
öyle demediniz tabii insan insaný yemez aç gözlüdür çok ama o insan etini sevmez
bir kitap verdiniz elime bir defter bir kalem bir de silgi oku dediniz önce çevir çevir oku yaz dediniz sonra öðrendiklerini yaz ak yapraklý deftere ama sakýn ha silme
hem okudum hem yazdým neler gördüm neleri tanýdým yalan dünyanýn düzünde yalnýzlýðýma aðladým hani büyüktünüz sözde büyüklük ne haddinize küçük kaldýnýz da küçük dünyanýz içinde ne geçti elinize
ve yaþarken hayatý zoru zoruna melekler gül koymadý avucuma siz de anlamak istemediniz ya ne geçti elinize
sonra yaþlandým sessizce ve bir gün karanlýklar içindeyken gece döndüm baktým da geriye bocalamýþým yalpalamýþým þaþalamýþým insan kalmayý baþarmýþým ama kendim için yaþayamamýþým
keþke okumasaydým keþke yazmasaydým köyde olup çoban kalsaydým da bilmeseydim anlamasaydým dünya yalanmýþ insan insaný anlamazmýþ ben anladým da ne geçti elime
18/Haziran/2010 Hstn Bhçs/Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.