bir ulvi teneffüs zili
sonsuz nefesli bir ümit
günün baþköþelerinde sonsuzluðun sesi olarak çýnlar
paranýn para etmediði bir yerin olduðunu müjdeler
çýkar hesaplarýnýn aþaðýda bir yerlerde ezildiðini
ayýrýmcýlýklarýn hesaplardan silindiðini
kavgalarýn geçmiþe gömüldüðünü seslendirir ayasofya
ortak deðerler inþa etmeye davet eder
geleneðin ortak deðerleri üzerinde yükselir
bir þeyler kaybettirmek için deðil
kaybedilen geleneði yeniden üretmek için haykýrýr
ayasofya
*
kubbeleri kerhen deðil
bile isteye, seve seve ayakta
yaný baþýmýzda binlerce yýldýr bekler
minarelerinden seslenilir
Allah Büyüktür
her gün arþýn göðüne
keskince fýsýldar
Ýlah yoktur Allah’tan baþka
þehrin fani astarýný
göklerin ebedi atlasýna beþ yerinden diken iðne
vahyin insan kalbine kazandýrdýðý aydýnlýðýn
insanýn yalnýzlýðýna karþý ürettiði deðerlerin
ete kemiðe bürünmüþ hali
yeryüzünden göklere uzanan iþaret fiþeði
ahretin sonsuzluðuna atýlan düðümü ayasofya
bir hatýrlatma
dipsiz unutulmuþluklarý delip geçen
umutsuz karanlýklarýn böðrünü yýrtan bir ýþýk kaynaðý
giderek büyüyen kibir balonlarýný patlatan bir çýkýþ
arz-u zeminde sakin bir tevekkül duruþu
gönül ateþini dindiren sadelik
duruluk anýtý ayasofya
parçalanmýþ akýllarýmýzýn
kanamýþ kalplerimizin ilacý
bilmenin yeri
duymanýn kulaðý
görmenin aynasý
çaðýrmanýn dili
Bir’i istemenin adresi ayasofya
*
neydi o insanlarýn gözlerini bulutlara diken
zeminden asumana doðru atýlan her adým
çýkýlan her basamak
hangi duygunun hangi hasletin gereði
oysa hamurumuz toprakla yoðrulmamýþ mýydý
ne vakit unuttuk hilkatimizi
ne zaman özümüzün aksi yönüne çevirdik gözlerimizi
halbuki eski zaman zalimlerinin iþi deðil miydi
göklere yaklaþma tutkusu
göklere yaklaþýp
yerin ve göðün tek sahibine meydan okuma arzusu
hayýr
billahi deðil
yarýþtýðý yýldýzlar deðil miydi
nerede þimdi
tuðlalarýný dizen
balçýðýný piþirenler
ya
sizin için benden baþka tanrý tanýmýyorum diyen kiþi
peygamber asasý ile yarýlan denizin en dibine çekilmeden önce
umduðu gibi
bulabilmiþ miydi musanýn tanrýsýný
yüzüne vurulan acziyetinden
gökleri utandýran isyanýndan
hiçbir zaman kabullenemediði hüsranýndan baþka
neydi
*
ve ey benim boyun eðiþle yücelen elifim
isyana deðil, itaate çaðýran þaheserim
Allah bir diyenim ayasofya
yerden dualarý toplayýp göðe eriþtirenim
gökten rahmeti alýp yere serpiþtirenim
bilal’in emanetini baðrýnda gizleyenim
saðýrlaþmasýn diye kalpler
gizlediðini beþ vakit seslendirenim
sen ki
ellerde nakýþ nakýþ iþlendin
þehirlerin siluetine peygamber özlemiyle döþendin
yer ile göðü yol yol birleþtirdin
yazýk ki, isyan abidelerinin kötü ruhlarý kalmýþ bugüne
bugün gökdelenlerde muhafaza ediyor o ruh kendini hala
hala baþýný uzatan her kuleden kalplerimize isyan daðýtýyor
þehirlerimizi kuþatýyor
gözlerimizi yoruyor
gönüllerimizi bulandýrýyor
ruhumuzu sýkýyor ýsrarla...
*
sen göklerimizi süslemesen
gözlerimiz zulmet kulelerine
kasvet tepelerine mahkum kalacak
sen aðartmasan semalarýmýzý
karanlýk yolumuzu kapatacak
taþ yüreðinden suziþli naðmeler doldurmasa kulaklarýmýzý
halimiz nice olacak
nemrutun safýnda olmaktýr sana karþý olmak
babil kulesine alçalmaktýr sana karþý olmak
firavundan emir almaktýr sana karþý olmak
hamana taþ taþýmaktýr sana karþý olmak
musanýn Ýlahýný yalanlamaktýr sana karþý olmak
sana karþý olmak dimdik duran bir kölenin göðsüne
kýzgýn güneþte büyük bir kaya býrakmaktýr
sana karþý olmak baðrýndaki emanete ihanet
sesindeki çaðrýya karþý durmaktýr
sana karþý olmak gökdelenlerle ezilen insanlýðýmýzý
bir kez daha ayaklar altýna almaktýr
sana karþý olmak Hakk’ý yalanlamak
rasulün kalbini kýrmaktýr
redfer