Yorgun Düştü Bu Gönül

Makus talihim caný, alýnca dert aðýna
Neden diye sormaktan, yorgun düþtü bu gönül
Bitmeyen bir çileyle, hayatýn yumaðýna
Derdi baþa sarmaktan, yorgun düþtü bu gönül

Cismim dolaþýr durur, kaderinin kolunda
Þakýmýyor bülbülüm, kuruyan gül dalýnda
Umutlarla çýktýðým, düþlerimin yolunda
Hep hüsrana varmaktan, yorgun düþtü bu gönül

Saðanak yaðmur gibi, gözden akan yaþlarla
Yüreðim hep üþüyor, o bitmeyen kýþlarla
Gecelerin koynunda, avunduðum düþlerle
Boþa hayal görmekten, yorgun düþtü bu gönül

Çöktükçe yüreðime  gecenin kasvetleri
Duymuyor kulaklarým, yalancý vaatleri
Artýk bu son demimde, geçmeyen saatleri
Bir meçhule kurmaktan, yorgun düþtü bu gönül

Göz edenler izlerken, hayat ile dansýmý
Pes ettim gidiyorum, omuzlayýp yasýmý
Yýllar böyle geçerken, þu gülmeyen þansýmý
Yerden yere vurmaktan, yorgun düþtü bu gönül...

Gülseren MORKAN



Sosyal Medyada Paylaşın: