SEN GELİNCE
Korkularým büyüktü, aþk denilen duyguda
Bundan sonra sevmek yok, diyordum hep kendime
Kýrdýn zincirlerimi, kalbimde ki sorguda
Seni sevdikçe gönül, sýðmýyorum bendime
Güne güneþ doðuyor, aydýnlattýn ruhumu
Unuturdun yar bana, karanlýk geceleri
Yeniden boy gösterdi, bende aþkýn tohumu
Sen düþürdün dilime, aþk dolu heceleri
Aþkla sardýn kalbine, kalbimi alýp benden
Sendin iyileþtiren, ruhumda ki yarayý
Bende eser kalmadý, geçmiþimde ki dünden
Kar beyaza,döndürdün, gönlümde ki karayý
Mahsun bakan gözlerim, gülmez sanýyordum hiç
Umudun kollarýnda, þimdi gülüyor yüzüm
Mutluluk sanki beni, bulmaz sanýyordum hiç
Sen bu cana hoþ geldin, cananým iki gözüm
Umut çiçeklerimi ,açtýrdýn kara kýþta
Bana þimdi dört mevsim, bahar oldu yaz oldu
Mutluluk sevinci var, gözlerimde ki yaþta
Sen gelince hüzünler, ruhumda infaz oldu...
Gülseren MORKAN
............
DOST KALEM
Yokluðunda kalbim çýkacak sandým
Oysa mutluluðum geldiðin gündü
Sen ki bende bir ben, canýma candýn
Döndün ya sevdamýz âþka büründü
Dost kalem kardelen þaireme sonsuz teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.