gezelim görelim büyük Anıt

GEZELÝM GÖRELÝM BÜYÜK ANIT DA
Bir gün gelen bir davetiye Ýstanbul’ a gitmemizin kaçýnýlmaz olduðunu gösteriyordu.
Sevindim; yakýnlarým vardý ve çok özlemiþtim." Ne yapalým, nasýl gidelim ?" Diye düþündük , tamda Kýrkpýnar güreþlerinin zamanýydý.
Eþim "önce Edirne’ye gidelim ;oradan geçeriz" dedi.
Benim için fark etmezdi ; her nereye olursa gitmeye hazýrdým.
Teyze kýzý ve küçük torunum yola koyulduk, güzeldi yolculuðumuz , yolculuk.
Önce Edirne de yeðenimde kaldýk iki gece ve güreþleri izledik.
Ben ne kadar bu türlü oyunlarý sevmesem de ..., ne diyeyim onca insan yaðlanýp birbirilerine sarýlýyor tutabilene aþkolsun.
Yaðlar dan tutulur mu?
Neyse yine koyulduk yola Çanakkale’ ye gelince eþime rica ettim
"Buraya kadar geldik gel þehitliðe gidelim; bir daha buralara yolumuz ya düþer ya düþmez" Allah razý olsun kýrmadý.
Düþtük yola da git git bitmez yol bilmez soracak yer yok teyze kýzý baþladý söylenmeye "Hayyy! sana uyduk da... Nereye gidiyoruz ?"
"Yok" dedim." Sabýrlý ol göreceðiz."
Çare yok gideceðiz neyse deniz kenarýnda önce Koca Seyit heykelini görünce biraz rahatladý. Ýndik, resimler çekildik ,yine koyulduk yola böylece anýt sýkýntýmýz bitti .
" Ýyi ki gelmiþiz" dedik.
O günlerde kare biçiminde ; sýra ile tüm þehitlerin isimleri ve yaþlarý yazýlý idi.
Göz yaþlarý içinde gezdik, dualar okuduk. Öyle üzüldük, öyle duygulandýk ki... çünkü yaþlarý hep küçüktü. on beþ on dokuz çok az vardý yirmi yaþýnda olan
" Rabbim !"dedim. " Rabbim! Bu vataný çocuklar kurtarmýþ; henüz býyýklarý terlememiþ ,kuzucuklar."
Göz yaþlarý içinde altta olan müzeyi dolaþtýk, iyi ki gelmiþiz diye söylendim size kalsa gelmez diniz .
Bunlarý yazmamýn nedeni ikinci gidiþimde bu Anýtýn etrafýndaki
küçük kitabeler kalkmýþ; yerine ay yýldýz þeklinde yeniden
düzenlenmiþti ve her bir þehit askerin adýna bir gül dikilmiþti.
Birinci Dünya Savaþýnda, Gelibolu Yarýmadasý’nda hayatýný
kaybeden (500,000) askerin anýsýna, bu yarýmada günümüzde milli
park haline getirilerek, þehitlikler, anýtlar, Arý burnu’nun doðal güzelliði korunmak istenmiþtir.
Parkýn etrafýnda arabayla dolaþtýðýnýzda bozulmamýþ kýyý ormanlarýnýn yeþil tepelerin, altýn rengi kumsallarýn ve masmavi denizin huzur verdiði atmosferin, vatanlarýný korumak için cesurca þehit düþen Türk Askerleri için mükemmel bir dinlenme yeri saðladýðý açýk ca görülüyor,
Anýt Mehmetçiðin M harfini andýran ve yere aðýr basan gibi bir görünümde ve altýndaki müzesi ile ziyarete hazýr.
Buralarý ziyaret etmek ve geçmiþi düþünmek insaný çok üzüyor.
Gönlümüzde hüzün ve gözlerimizde yaþ ile ayrýlýyoruz bu yerlerden
Not= anýtýn þimdiki hali yine baþka üçüncü gidiþimde yine deðiþmiþ gördüm beyaz camlarla kabir taþý þeklinde yapýlmýþ ve harf sýrasýna göre Þehirlerin isimleri ile Þehitlerin isimleri yazýlý.
Güllerle bezeli bu muhteþem yerden ayrýlýrken gönlümüzün bir parçasý orada kaldý.
Öyle gördüm ki buradaki aðaçlarýn bir farký var sanki canlý gibi geldi bana tabi ki onca insanýn kaný kemiði ile beslenmiþ dedim.
Ve Çanakkale denizinde batan gemileri düþledim ne iþleri vardý onca yollardan ölmeye gelmiþler diye.
Birde yine en güzel yerlerde onlarýn anýtlarý, nasýl vermiþiz nasýl razý olmuþuz.
Olmuþ iþte ve onlarda yýlda bir kez Anzak günleri yapýyor ve o günleri anýyorlar.
Nelik lerle kurtulan bu cennet vatanýn birde kýymetini bilsek.
Yolumuz Edirne içimizin tüm acýsýyla yola devam ediyoruz.
Saat on gibi Edirne ye geldik. Otele indik çok güzel Balta oteli.
Geçte olsa bizi beklemiþler güzel masalar ve yemekler neþe ile yendi.
Ah dedim iki saat önce aðlamaktan þiþen bizler þimdi gülüyoruz insan oðlu var ya iki ruhlu oluyor.
Sabah kýsmetse Edirne de dolaþacaðýz.
AYÞE KARAN
not,bu yazdýðým uzun yýlar önce gördüðüm þimdi ne haldedir bilemem yine deðiþti mi ayni duruyor mu bilen varsa yazarsa sevinirim sevgi saygýyla
DEVAM EDECEK

Sosyal Medyada Paylaşın: