Gecenin Bu Kül Vaktinde

Biliyorum sen de ölüyorsun bu gece, benim gibi kendi içinde.
Þiirin dilinde, þarabýn ateþinde yanýyorsun benim gibi.
Gecenin bu kül vaktinde.

Sen ve ben, birbirinden ayrý iki söz gibi bir þiirde.
Birimize dünya acýsý, diðerimiz zaten ciðer sarmasý.
Sen de benim gibi çakýþtýr masaya bardaðý.

Canýna yandýðým, acýsýna mýhlandýðým, mezesinden yoksun tabaðým.
Ýnsan biraz gülüþ doðrar, yanýna biraz da umut koyar.
Biliyorum, makamý kaymýþ bir þarkýnýn ortasýndasýn.
Aðlamayý çýkar aklýndan, sen de benim gibi yalnýzsýn.

Gecenin bu kül vaktinde, sana can oldum.
Sen de bana bir nefes ol.
Resmini karþýma koydum, sen de gözlerini benden esirgeme.

Gecenin bu kül vaktinde, sen de benim gibi uzatýp boþluða ellerini,
tutunup yýldýzlara dön deli gibi.
Tut ki düþtün, kalk yeniden sarýl gökyüzüne.
Bir daha yansan ne olur ki?
Gecenin bu kül vaktinde, kalp mi kaldý acýyacak!

Gözüme bir damla yaþ koydun, kuru çiçeðim benim.
Yapraðýn dokunsa yaðmur olacaðým.
Ben senden daha þairim, ben daha çok þarap içtim.
Boþver be güzelim, ölmeye aþk sebep olsun!

Bu þiir böyle ortada dursun,
olur da sen de kalbinle konuþursun.






Sosyal Medyada Paylaşın: