BOZGUN YAŞAM

Bir orkestra gibi aksýn zaman
Akýþýnda hayat, acýlar mazide kalan
Gafletle yanan beyinde kararlarýn zarar
Kader benliðinden saptýracak imtihanlar önüne sunar
Vehimler ortaya çýkar, zihninde ki sesler susmaz
Lanetli ruh, lekeli kalp
Aklýný kaçýran sanrýlarla hakikat talan
Soyut sorgularla conta yak
Boyut atlar yarým kalan davalar
Bozgun yaþam, kahýr yakalar
Yapýþýr boðazýma akýtýr yaþ
Arkada kaldýðýmýzý anladýk da þimdi ne yapacaðýz?
Çabalayacaðýz sonuna kadar fakat geçmiþ býrakmaz
Sýrat köprüsünde riyakâr suratlar
Aldanmayýp geçeceðim kuþkuyla
Son bulur kuruntular
Yok bulgu ufukta
Koz bul umutta
Bu doz uçurur bulutlara
Kopkoyu gökyüzü, alacaklý yaðmurlar
Kaçacaktým güya bu bataklýktan
Manzara güzel, canlanan resimler hep keder hep gam
Kötüye yormuyorum ama ayný girdap
Çekiyor bu distopyanýn dehlizlerine
Ýstesem de kurtulamam
Vazgeçmedim, yoruldum yazgýnýn oyunlarýndan
Silkelenip kendine getirir hatýralar
Direndiðim emeðin bir ereði var
Gizlediðim elemin gecesi tarifsiz ýstýrap
Cennete ulaþacak mýyým bilmem ama görülecek utkular



Sosyal Medyada Paylaşın: