bir rüyanýn doðumuyum ben bir sabahýn çýðlýðý gündoðumu senfonisi bir tanrýnýn yanlýþ düþü ve sanrasý dilsiz dalgalarýn kucaðýnda ölen bir çocuk kadar anne aðýtý son
ayyaþ umutlarým var benim içime attýðým çöl esintilerim cehennemi yaþatan ama öldüren her gece sabahýna tekmile ayan sonsuz ve utanmaz dileklerim yüzümü güldüren soytarý
ruhuma verdiðim isimdir -utanmadan- yüzün ve yüzümdeki bakýþ izin bir gözyaþýna paralel ve dudaðýma deðen ölüm hissi notasýný yazar cenazemin son solfej la
þimdi nefes alýyorsam kendi intiharýmý öldüðüm içindir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan KÖSE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.