Bugün aklým darmadaðýn, karýþýk;
Yolcu yolda küskün ve de barýþýk.
"Beraber yürüdük biz bu yollarda;"
Lüksü size düþtü, bize boþ kaþýk.
Yaðmur yaðar, dal uyanýr, gül olur,
Kimi güle varmak için kul olur.
"Beraber ýslandýk biz bu yaðmurda,"
Yaðar yaðmur; dere taþar sel olur.
Yoldaþlýk bu mudur; bir bilen desin,
Kimseden korkmasýn, doðru söylesin.
Kimi aç, pazardan boþ file sürür,
Kimi saltanatta gönül eylesin.
Demek bir kýsmýmýz herþeye lâyýk,
Her halde bu kesim doðuþtan faik.
Zor hayat toplumun kaderi sanki,
Bu mudur dostluðu saran baðlýlýk?
Dedim; düþünceler beynimi yorar,
Býrakmaz peþimi, sorar da sorar.
Tutmayan hesaplar kâbusum oldu,
"Artýþ" dedikleri ne iþe yarar?
Boþver çok düþünme, son demlerdesin,
Bundan böyle umma kimseden esin.
Bunca yordun caný kime yarandýn?
Artýk duyulmasýn isterse sesin;
Acýrým Yurduma , Hakk esirgesin...
21.01.2019
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.