ADALETSİZLİĞİN HÜKMÜ

Hiç bir söz yok, hiç bir his yok
Kafam bir ince hoþ
Gözlem yapmak istemiyorum
Artýk huzur dol,
Güllerimiz soluk
Yüzlerimiz soðuk
Düþlerimiz koyu
Güz mevsimi korkusu, yine kayýp hazýr olun
Hayatýma odaklanmak üzereyken suskunluðumun aðýrlýðýyla yok oluyorum
Böyle geçirdim tüm çocukluðumu

Anlatacak birini bulmak saçmalýk
Yoksulluk prangasý öfkemi katladý
Kurmak istersen bir düzen yarýnlarýn kanlanýr
Ýkili iliþkilerde kaybetme korkusunun sarmasý
Hýzlý hatalarýn, tüm her þeyin elinden kaymasý
Öðretilmedi bize hiç bir þey, kimseye paylaþamadýk
Doðuþtan yalnýzlýk kursaðýmýza kor býraktý
Soluk almalýyým, duymadýðýn mastor yýkýldý

Sadece ses tonu, lütfen kapat telefonu
Mümkünse açma, siktir et her mevzuyu
Bugün saçma, ayný her günün gibi
Dünün yanar, kahrý derinde ezer hislerini
Kader keder dolu, ruhum ateþler içinden geldi
Hafýza acý izi, kapkara yüreðim
Sel basar yanaklarýný, kýpkýrmýzý gözlerin
Kalk artýk rüyandan, ürkütücü bir hülya mahvetti
Karanlýk halimizi anlatýyor dumanýn isi
Sevgini paylaþ anlam kazanmak için, artacak mý deðerin?
Tam tersi, insan yerine dahi koymayacaklar seni
Boþa çýkacak özverin
Boðazýný düðümleyecek özlemin
Yalnýzlýk dehþeti öldürmez seni
Bitti matem süreci
Hayal kýrýklýklarý umudun kefareti
Yaralar gafletin, yanlýþ bir þey yaptýysam affedin
Zaten dünya gelip geçici
Adalet bir mezara koydu, ben görmeyi dilerken gönenci

Sosyal Medyada Paylaşın: