Tohum Misâli Sema daki herþey fani Kendi evin dahi, Misafir olur çýkarsýn Son ahvalde anlarsýn
Tohum misali olursun semada, Topraða yakýnlýðýn kadar, Yükselirsin sena da, Toprak amel ile gönlünü besler, Gönül toprakla buluþunca içindekini duâ ile topraða döker
Kir zarar mi kalýr Gönül söyler Hak dinler_ Vuslattaki yerini belli eder Ýhlas ve sebatla Hâk ile birliði Gönül gözü ile dirliði, Rýza ile nasip eder
Sema daki varlýðý gözü ile büyüten gönlünü daraltýr Sema ya sarýlan, topraðý varlýk ile karaltýr Varlýk, çukuru çeker hapseder Hak ile muhabbet ten uzak Nefsine yakýn eder,
Yol ile dost Hak ile nasipse Çeker tutar nefsinden Çýkarýr dünya evinden Gömüldüðün dünya kafesinden Alýr koyar Rýza ile gönül evindeki Gül kokulu muhabbet bahçesinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.