varlýðýn bir kara duman gibi daðýlýyordu ötelerde kolunda rengarenk çiçeklerden bir sepet aklýn gül hatmideydi belki belki de akþam sefasýnda mor sümbüle de dolanmýþ olabilirdi bir sardunya sarý bir karanfile de.. kimini bir unutuluþa sunuyordun kimini bir yarým kalmýþa kimini ah! yarýnlara...
bir yýldýzdýn ya bin yýldýz olmak istiyordun ay/sýz bir gecede bir gündün ya bin gün istiyordun takvimlerde sýðmýyordun harflere hecelere sözcüklere... adýn yazýlsýn istiyordun taþlara duvarlara kitaplara
aþktan silip aþka yazýyordun adýný bir daha bir daha yeniden aþkla...
yazýn bitimiydi mýsralar hazanýn ortasý zemherinin baþý... ölü bir tene deðiyordu her þey çoktan soðumuþ parmaklara
masal bitmiþti biliyorduk.. biz sadece o iki çocuðu avutuyorduk...
27/07/2022 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.