sen yüzlerce kilometre ötesinde tmolos’un ben eteðinde...
ne baþýnda ne ortasýnda ne sonunda bir kýzýl gonca yahut karanfil... benim avuçlarým toprak benim ellerim kil...
lüzumu yokmuþ onca zamanýn bir üç saatte bir üç saate sýðarmýþ her þey..
kýrk ayaðým olsa kýrkýyla gelirdim sana... þafakta yahut gün batýmýnda kara bir üzüm salkýmý gibi asýlý dururken gözlerinde hüzün.. keskin bir býçak gibi yaralarken yüreðini zaman...
her þey birazmýþ her þey azmýþ on beþ yýl deðil on beþ dakika ve on beþ saniyeye sýðarmýþ her þey...
bir gül koparýyorsun ki gülistandan deðil bir lale lalezardan
ne çok gecikiyor insan yaþadýðý ana...
ne çok gecikiyor
þair diyor ya,
komþunun bahçesini sele vermek içindi su ve tarlayý yakmak içindi ateþ...
okudum ezberledim öptüm sözcüklerini ve nimetten saydým söylediklerini...
bir türkü de benden kalacak ritsos biliyorum çok uzaklardasýn ama yine de duy sesimi... duy sesimi...
elli üç yýl neymiþ ki üç hafta yetermiþ her þeyi anlamaya...
25/07/2022 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.