HÜZNÜNÜN GÖLGESİNDE..

Gökkuþaðý kederden yas tutarken içinde,
Nasýl güleyim senin mahzun olduðun yerde.
Mavilerin kapkara yanýlgýya göçünde,
Kime geleyim senin mahzun olduðun yerde.

Katran sürülmüþ sanki þafak vaktinde ufka,
Yalým yalým ýzdýrap kokusu sinmiþ aþka,
Öðrendiðim bildiðim hepsi boþ daha baþka,
Neyi bileyim senin mahsun olduðun yerde.

Ýstemezdim siyah bir leke olmak çehrende,
Yaðmur damlasý olsam evlaydý pencerende,
En efkârlý türküyü söyleyerek çevrende,
Dönen haleyim senin mahzun olduðun yerde.

Yüklendiðin dilemma inmeyecek sýrtýndan,
Hem umut hem de vuslat hep kaçacak yurdundan,
Deliren gözyaþýmý gözyaþýnýn ardýndan,
Neden sileyim senin mahzun olduðun yerde.

Lokman Hekim dirilip gönül yaraný sarsýn,
Ben yanmýþým sevgilimþ sen rengimi sorarsýn,
Bülbül feryatta iken gül olmak þöyle dursun,
Solgun laleyim senin mahzun olduðun yerde.

Sensiz bakýnca aya köz olup ruhu sarar,
Yokluðunun yanýnda sevimlidir intihar,
Hüznünün gölgesinde yaþamak neye yarar,
Býrak öleyim senin mahzun olduðun yerde..
Sosyal Medyada Paylaşın: