BİR KÂĞIT BİR KALEM

BÝR KÂÐIT BÝR KALEM

Yine hazan, yine yaprak dökümü,
Hayat aðacýmýn kökten sökümü,
Bilmem diri miyim yoksa ölü mü?
Geriye kalan: Bir kâðýt, bir kalem.

Ruhum engin denizlere dönüktü.
Dilim elemini döktükçe döktü.
Lakin mavinin rengi de sönüktü.
Derya yerine: Bir kâðýt, bir kalem.

Rûz-gâra yakýþan esip geçmektir.
Aþýðýn murâdý sevdâ çekmektir.
Çölde bir yudum suyu beklemektir.
Benim yaðmurum: Bir kâðýt, bir kalem.

Ay güneþe, gün geceye yanaþtý.
Ak karaya, kara aka karýþtý.
Tüm yumaklar birbirine dolaþtý.
Düðümü çözdüm: Bir kâðýt, bir kalem.

Nevþehrî’yim, bir caným var, bir ismim.
Ne duyulur ne de görülür cismim.
Cebimde bozuk param, eski resmim,
Hicran sermâyem: Bir kâðýt, bir kalem.

Hamiyet Su Kopartan ✍️


Sosyal Medyada Paylaşın: