Adem’den önce....
Suyun en karanlýk yerinde buldular beni
Toprakla çizip bedenimi
Ruhumu sana baðladýlar
Ayaklarýmý topraða
Kadim bir aðaç kovuðunda
Yýkadýlar
Ruhumda
Kalan dünleri
Biraz
Güneþ sürdüler avuçlarýma
Kundaklayýp
Öylece
Býraktýlar yarýna
Yedi bin yýl öldüm ben
O aðaç kovuðunda
Yedi bin yýl yeniden doðdum
Her günün sabahýna
Zamandan önceydi
Seni duydum
Öfkeli her rüzgârýn
Dudaklarýnda
Göðün ucunda gördüm
Gün/eþin aynasýna düþen renklerini
Tam yedi bin yýl
Sevdim seni
Yedi bin yýl öldüm
Yedi bin yýl
Umudunla yeniden doðdum ..
Taylan