Ey Bulut!

Ey Bulut!

Ey bulut, bekle beni kanat takýp geleyim!
Kor olmuþ yüreðimi ýslatmakla sönmüyor.
Semada neler saklý gözüm görsün, bileyim
Körelmiþ duygularla sevda çarký dönmüyor.

Nasihatten beridir þu arzýn sakinleri
Hoþgörüyü öldürmüþ ihtirasla kinleri
Madde ile kirlenmiþ o tertemiz dinleri
Topraða düþmedikçe kötü huylar dinmiyor.

Yâr düþmüþ süs peþine, bilemedim bu ne hal
Boynunda altýn zincir, ayakta gümüþ halhal
Elinde dondurmasý, gözü ile arar bal
Altýn suya batýrsan ruhu yine kanmýyor.

Bu gezegen dar bana, yol yok mu yýldýzlara?
Derdimi döksem bitmez kemençeye, sazlara
Ne verdimse yetmedi gözü doymaz kýzlara
Gazý nerden almýþlar, havalarý inmiyor?

Pasý doðru vermeyen bende bulur hatayý
Topu elinde saklar, doldur diyor potayý
Dalgalar arasýnda kaybetmiþim rotayý
Karanlýkta yüzerim, gönül farým yanmýyor.

Kanaat rüzgârlarý hep ihtiras esiyor
Dünyalýk sevdalýðý aþký rafa asýyor
Masumiyet bülbülü güllerine küsüyor
Þu yürek kabarýnca kolay kolay sinmiyor.

Mustafa HOÞOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: