Şiirlerimde başlık kullanmıyorum

Son günlerde
Üzerimde bir duygusallýk var anne,
Neler gelmiyor ki aklýma
Mutsuz çocukluðum
Umutsuz gençliðim
Karamsar geçen okul yýllarým ve
Gurbete giderken sana belli etmeden aðladýðým o günler,
Tutamýyorum kendimi anne,
Yazarken bile doluyor gözlerim
Aslýnda neden aðladýðýmý da bilmiyorum ya
Neyse
Sanýrým özlemlerim aðýr gelmeye baþladý Düþünüyorum da
Ne çok özlemim varmýþ benim,
Yamalý pantolonunum
Tabaný delik kara lastiðim
Her sabah su içmeye götürdüðüm,
Yeni buzaðýlamýþ Aynagül’üm
Beyaz benekli kara feriðim
Daha filizken, bir gün meyve verir umuduyla suladýðým
Armut aðacým
Ihlamur kokulu saf duygularým
Köy hayatým
Ýlkokul yýllarým benim,
Kara önlüðüm
Beyaz yakalýðým
Ve kendimden büyük Bond çantam
Ne de saftýk o yýllarda anne
Çocuk saflýðý iþte
Her sabah erken kalkýp
Okul yolunu tutardýk
Okul çok uzaktaydý
Ve yokuþtu yollarý
Hatýrlar mýsýn anne
Ablamla beni her sabah
Yolcu taþýna kadar getirip býrakýrdýn
Ve arkamýzdan okula varana kadar bakardýn Gözlerinle korurdun bizi anne
Gözlerinle
Çantamýza koyduðun sýcak ekmek kokusu hâlâ burnumda
Yanýnda ceviz içi
Az da kokulu peynir
Öðlen yemeðimizdi bizim
Ne de lezzetliydi ama
Nasýl da iþtahlý yerdik
Acýktým anne
Sana,
Babama acýktým,
Çilesi bitmez yollarýma,
Gaz lambasýnda okuduðum Türkçe kitabýma
Zor yýllarýma acýktým anne
Buðday baþaklarý arasýnda dolaþan kargalara,
Yumurtalarýmýzý çalmaya çalýþan saksaðanlara
Ve Komuz’un ve Karabaþ’ýn havlamalarýna acýktým,
Þimdi büyüdüm anne
Eþek kadar oldum
Okudum
Çocukken gittiðim okullara
Þimdi öðretmen olarak gidiyorum
Öðrencilerim var benim ufak tefek
Çok tatlýlar ama
Hele içlerinde biri var ki
Ayný ben
Yani çocukluðum
Sessiz,
Ýçine kapanýk
Sorarsan konuþur
Sormazsan öylece oturur
Neyse anne
Þimdi köyümden çok uzaktayým
Büyükþehir diyorlar buraya
Evet, büyük ama
Bizim köyden büyük deðil anne Sýðamýyorum içine
Burada tahta evler de yok
Gövdesinden sakýz topladýðým
Çam aðaçlarým
Oyunlar oynadýðým meþe palamutlarým Dallarýna salýncak kurduðum
Dut aðacým da yok
Ýnsanlar çok ama
Ýnsanlýk yok anne,
Ýnsanlýk yok
Yalnýzým anne
‘’Yalnýzlýðýmýn özlemek gibi bir anlamý var’’ demiþ ya þair
Ýþte ondan anne
Ýþte ondan...( Alper Bahçeci )
Sosyal Medyada Paylaşın: