MEZARSIZ ÖLÜYE

MEZARSIZ ÖLÜYE

Elim kolum baðlý, ayaðým prangalý,
Bir sen deðilsin ki kendinle kavgalý,
Hepimizin baþý dumanlý. Hayat dalgalý!
Gülemem gülüm, yoluma atýldý aðlar,
Bunu da bil ki kimi gözünden kimi gönlünden aðlar.

Ayaðýna tûrâp oldum, yetmedi.
Ne kadar ittiysem bir adým gitmedi.
Ektiðim çiçekler sende bitmedi.
Vazgeçtim senden, geçti o çaðlar,
Ben sussam da içerim çaðlar.

Omzumdan yol verdim, ezip geçtin.
Gönlüme gül ettim, üzüp geçtin.
Bir de utanmadan göz süzüp geçtin.
Erkenden sararýp soldu baðlar,
Hoyratça yoldun, koptu tüm baðlar.

Bir lokma ekmek, bölünür de yenir.
Bizim buralarda nanköre "ekmeksiz" denir.
Kalbi kara haramzâde, helâlden de zehirlenir.
Geçit vermez bundan sonra gururdan daðlar,
Kapandý eski yaralar, beyhûde daðlar.

Herkesin bu dünyada bahtý açýk olsun, ak olsun.
Herkesin yolu aydýnlýk olsun, pak olsun.
Yolun sonunda mahþer var, mîzan kurulsun, hak olsun.
Ölen öldü, çok yaþasýn gönlümde kalan saðlar.
Mezarsýz ölen de gönlümde kalan da benim ben olmamý saðlar.

Hamiyet Su Kopartan ✍️
22 Temmuz 22
Sosyal Medyada Paylaşın: