Bu sefer gitmek için çýkmýþtýn kapý önüne Eðilip ayakkabýlarýný giydiðinde Ýki damla yaþ aktý gözümden Baðcýklarýný baðladýðýnda Hazýrdýn artýk Sen gidiyordun…
Bavulunu aldýðýnda eline Sað elini havaya kaldýrýp “HOÞÇA KAL” demekle yetindin Anlýyordum sende üzgündün…
Arkana dönüp yolu ele aldýðýnda Sessiz ama duyabileceðim bir ses tonuyla “UNUT” diyebildin Belki ben unuturum unuturum da; Ya sen; sen unutabilir miydin…
Sen giderken anlam veremediðim bir rüzgar çýktý Kaybolurken gözden Arkandan uçuþan son bahar yapraklarý Damla damla düþen yaðmur taneleri Hepsi teker teker uðurladý seni…
Ve sýra bende; Sað avucumda yüreðim Havada asýlý kalmýþ sol elim Bir süre ardýndan bakan gözlerim Ve derin iç çekiþim Duyuramadýðým Ve de hiçbir zaman duyamayacaðýn bir ses ile “GÜLE GÜLE”…(SHR)
Sosyal Medyada Paylaşın:
shrgnr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.