Aklını Yitirmişse Zaman

Uzun bir yolculuða çýkacaðým
Yaþanmamýþ yýllarýn ardýndan
Kederimi aþan sýrlarým
Kýlýk deðiþtiren düþüncelerim
Olacak yalnýzca yol arkadaþým.

Gecenin baðrýndan kopan gündüzler karþýlayacak beni,
Doðanýn dost kucaðýna düþeceðim geçmiþe inat
Ve son kahkahasýný atan kalbime hediyem olacak
Ölçemediðim derin duygularým
Bir de gücümü azaltan kaygýlarým.

Yaðmur olup damla damla yaðacaðým
Akýl tarlamýn merhamet çiçeklerine.
Sulayacaðým yüreðimi acýtan soðuk karanlýklarý
Ve beni, yabancý neþelere terk eden gururumu!

Ne gösteriþsiz giysilerle korunacak gecikmiþ övgüler,
Ne taþ yazýta eklenecek ulaþýlmaz hayaller
Ne de yap-bozun yalancý parçalarý arasýna gizlenecek adým.
Zaten hiçbir anlam ifade etmedi ki senin için
Beþinci mevsiminde bu kadýn!...

Sulha kurþun sýkýlmýþ, aþka kefen giydirilmiþse,
Loþ ýþýklar altýnda kendine kalmýþsa sevgi
Ya da doðduðu yerde öldürülmüþse aþk
Neye yarar ki,
Tükenen uyanýklýðýmda aklýný yitirmiþse zaman?...
Aklýný yitirmiþse!...

Duygularýn titreþimi
Hoþ kokulu iki çiçeðin buluþmasý
Deðil miydi ki yolculuk
Ya da gecenin müziðiyle gün ýþýðýna
Þarkýlar söylemesi yüreðin?...

Ýþte ben de bunu yaptým
Büyük bir sessizliðe büründüm,
Sözlerimin üzerini örttüm
Ve ruhumun terk ettiði benden uzaklaþýp
Sisten arýnmýþ ufka kadar mavileþtim...





Rukiye Çelik
26.08.2008 14:33:00
Sosyal Medyada Paylaşın: