YÜRÜDÜ

Sokaða çýktýðýnda
Kaldýrým ýslak ýslaktý.
Yaðmur inatla çiseliyordu.
Birbirine zýt bir sürü düþünce yan yana geldi sokakta.
Karýþýktý düþünceleri,
Karanlýða uzandý elleri,
Avucuna geldi hayalleri.
Bir yavru kuþ sever gibi sevdi onlarý.
Sevdi okþadý, yaðmura emanet etti hayallerini.
Gecenin yarýsýydý.
Eline aldýðý paketteki son sigarasýydý.
Bir iki loþ ýþýk dýþýnda gece katran karasýydý.
Saðýna soluna baktý.
Kibritini çakýp sigarasýný yaktý,
Derin bir nefes çekti.
Ardýndan bir daha çekti.
Ciðerleri dumanla doldu.
Sonra olaný biteni izledi.
Sonra ileri doðru bir adým attý.
Sorularýný cevabý yoktu, o buna aldýrmadý.
Sonra bir parantez açtý. Ýçine girdi.
Parantezi kapatýp, kocaman bir soru sordu.
“Neden”
Soru sorduðuna piþman oldu,
Çünkü çok soru arka arkaya geldi.
Ben nasýl bir çocuktum.
Günde kaç kez acýktým ve doydum.
Ýlk hangi kelimeyi söyledim.
Yoksa sürekli ben mi dedim.
Yaþ günüm kutlandý mý?
Hediye aldým mý?
Birini sevdim mi? Adý neydi,kaç yaþýndaydý?
Bir þey hatýrladý,
Saðýna soluna baktý.
Ýki damla gözyaþý býraktý.
Yaðmur hýzlandý,
Biraz bekledi, iyice ýslandý.
Yanýndan biri geçerken biraz yavaþladý.
Utandý.
Çünkü yanýndan geçen kendine benziyordu.
Biraz düþündü,
Arkasýndan yürüdü.







Sosyal Medyada Paylaşın: