Beni anladığını söylersen...

Boyum, kapý kolunu geçeli
Gerçek kelimesi kadar gerçek dýþý,
Ve doðru kadar deðiþken günler içinde
Patinaj yapýyor ruhum.
Sað-sol dar kafalý þovenizm,
Dudaðýmda kara alaycýlýðý.

Düzensiz diziliþlerde
Açýk kýrýða katlanýrcasýna
Katlandýðým gerçekler.
Nefes aldýrmada zayýf
Alçalan güneþlerle yükselen
Küçük ürpermeler...

Ayaklarýný gövdesine kadar çekip çömelebilen
Biri olamadým
Ya da kanatlý ayakkabýlarla gezen
O insanlar kadar benzeyemedim
Normale...
An bile.

Epeydir
Kollarýmý kavuþturduðum yerde
Þiþkin kanlý, çok uçlu bir yara,
Ýçi irin.
Geç-e-miyor kanýksanmýþ sancýlarým.

Nan-kör zamanlarda topladýðým
Kurumuþ su kuyusu kadar ürkünç çýkarýmlarýmý
Çitiyorum birbirine.
Çittikçe büyüyor, yýðýlýyor üstüme.

Neden buradayým, neden burada...
Neden -bu kadar sýð- her söz,
Neden -safi bencil- herkes...

Beni duyduðunu söylersen
Konuþmuþ gibi yaparým.
Anlatabilmiþ gibi hatta.

Hepimiz aynýyýz söylenceleri,
Kredi kartýna on taksit sevmeler evreni içinde,
Kapitalist köyün sosyalist çobanýn kaderi,
Kayýplarýnýn ölü baþlarýna bakýp,
Gülümsediklerini söylemek deðil midir hep?

Ekseriyete muhtaç fotoðraflar içinde
Belli belirsiz
Bir ’iyi ki’ düþüyor aðzýmdan.
Sebep tüm kurgulanmýþ aczime.

Sürüngen bitkinin filizleri gibi
Parlayýp sönen heveslerim.
Ne zayi, ne kazaným...
Masamda bir galon çaresizlik ayraný
Nefesimde ihtimale doðru yol alan umutsuz bir tutku.
Cebimde bir kaç kýrýntý umut,
Bir büyük paket kuþku.

Beni anladýðýný söylersen
Þaþýrmýþ gibi yaparým.
Ýnanmýþ gibi hatta...

14.07.22
Serpil Þen



Sosyal Medyada Paylaşın: