gündüz yoran kabuslar dillenir ne zaman sýrtýný sývazlasam sandýk ardý günahlarýmýn, ve her okþayýþtan bana geriye kalandýr hep bu ellerimin eziyeti..
çoraklaþtýrdýðým aynada kendime eðreti durdukça ben, ayaklarýnýn altýna alýr adý uzak bir çocuk nakýþlý saçlarýný, ve kýyýlýk eder geçkin parmaklarý sel basan gözlerine
günlerin sancýsý belli ki gövdesinden sýzdýrdýðý hayatý ve çoktandýr sanrýlarýna bir türlü dikiþ tutturamayan kocamýþ gök
þimdi dirseklerinden astým geçmiþ günah yerlilerini, artýk kanayanlarýma göçü olmaz hiçbirinin ve adandým adý uzak çocuða anladý; saçýmda yüzlerce çaputun düðüm izleri…
Sosyal Medyada Paylaşın:
adya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.