ŞEHR'İ HARABE

Zifiri bir tortu gibi çökerken
Dibine dibine akþamýn
Gündüzden yorðun ayaklarýyla
Sürüyüp getirmiþ beni
Ýçine çekmiþ bedenimi
Düþmüþ iki yakama yapýþ yapýþ
Yakalamýþ
Bir kara delikte
Bir vampir gibi
Þah damarýmdan emerken beni
Baðlamýþ elimi kolumu ayaklarýmý
Bir hýçkýrýk gibi
Tuttuðu yarý gecenin aralýðýnda
Yarmýþ sinemi
Savurup atmýþ yandýðým seherlere ...

Þimdi
Seni andýðým seherlerde
Öksüz naçar ellerimde
Yorðun doðum sancýlarýna gebe
Kör ocak avuçlarýma üflediðim
Her kýsýr çýðlýkta daha bi sis çöker
Kýraðýlar saplanýr býçak býçak
Ýnce sýzýlarda garibliðime ...
Zehirli akreplerin gözlerinde
Duman duman ufuklara yayýlmýþ
Buza kesmiþ kas katý yüreðimde
Yetim bir þafak atarken
Iþýdý gün
Vurdu ýþýðý nemli gözlerime
Doðdu güneþ kýzýl sulara
Yandý eridi baðrýmda
Kavruldum
Baðýra çaðýra
Bir vah çektim bu halýma
Bir vah ki
Kül elendi sanki bütün kulaklara
Yandý orman yaprak yaprak
Çürüdü can damarým dallarda
Döküldü yerlere lime lime
Ne duyan oldu
Ne bir gören
Yok
Olmadý
Viraney’i harabemize bir ulu raðbet
Ne bir gamlý baykuþ tünedi çatýmýza
Ne bir bülbül öter alýmýzda
Bir karga dahi en karasýnda
Olmadý
Konmadý
Þu münzevi ufka yayýlan kara yazýmýza
Yok kimseler hepsi çekip gittiler
Terk’i diyar rüzgarlarýnda
Esip geçtiler silindi uçtu izler
Artýk
Ne gelen var
Nede giden ...

Lâl baktým sükut,u aynalarda
Fecrin kýyýsýna düþmüþ gözlerime
Eðdim baþýmý
Kapaklandým yüz üstü
Yerlerde sürünen biçare sözlerime
Çaresizliðe Islandý ayaklarým
Derin derin okyanuslarý çektim içime
Boðdum kanlý dizlerimde
Çaðlayan ummanlarý ...
Göz kapaklarýma çarpan zülfün tellerinde
Tel tel vuruldum
Türlü dertlere gark oldum
Bir güzelin siyah’i perçeminde
Bir umman’ý murad ki
Gücüm yetmez
Düçar olsam deryay’ý ateþine
Alsa beni yakýp kavursa
Boðulup gitsem
Çekip yitsem ,kaybolsam
Bir kývýlcýmda ölsem gözlerinde
Nefes nefese
Üþüyen yüreðimde

Yüreðimce
Bir aah çektim
Küreklerimde ...
Þavk’ý ki
Güneþ bezm’i bizar ellerinden
Bir umud’a muþtak
Bir fukara’i ümit pervane ehlince
Kavrulan elemlerinde bir nâr’ý fiðan
Ehl’i serhoþ avazlarý gezinir yüzümde
Þu ateþ’i feryat kýzýlý didelerimde
Dilim dilim dildim
Sürdüm yüzüme
Seherlerde donmuþ kaskatý
Parça parça olmuþ
Dökülmüþken bütün yýldýzlar üzerime
Keskin kýlý kýrk yaran kýlýç gibi
Bir býçak ki kör
Batmýþ tenime
Gör bak nasýlda kesmiþ
Avuçlarýnda bileklerimi
Körü körüne þimdi ruhum tutsak
Ruhum ki beyazlar içinde
Kefeninde
Bir afet’i nâr’ýn kül eden eleminde
Ellerinde
Kanlar gözünde
Kesikler içinde yorðun bedenimde
Vurðun yemiþ bütün istismari acýlarýmý
Sildim süpürdüm bu kara gecede
Sukut’u altýna darðýn dil’i bülbüllerde
Küstüm
Tuttum dilini
Yuttum sözlerini
Sýktým kederince
Avuçlayýp özünü
Yüzüme kan sýçradý
Bir azemet’i cellat
Resmi dolunayda bir bal tasýnda
Suret’i caymaz koþar her dem
Sefer’i harbin ortasýnda dört nala
Ucu kanlý baltasýnda
Kustu içine yandý alevler
Alevince
Asýlmýþken bir çýra gibi semaya
Issýzlýða vurulan seherlerde
Ýnen dizlerimden devþirdim sýzýlarýmý
Topladým umutlarýmý avuçlarýma
Dilendim hece hece binbir ümitte hep seni
Kucaklayýp
Sürdüm yüzüme
Akþamdan sabaha
Oturduðum yerde
Her vakt’i seherinde
Yumdum gözlerimi sana
Kýrk gurbet gezdim kara kýþlarýnda
Çürüdü daraðacýnda boynuma asýlý
Yaslý biçare ömrüm
Sonbaharda
Sararýp solan düþen her yaprakta
Kaybettim umutlarý
Ümitsiz kara yazýlarda

Çýrak Ça / ibrâhim YETGÝNDAÐ
04 temmuz 2002
Sosyal Medyada Paylaşın: