Son bir düþlük zamaným kalmýþtý sanki, Gerçeklikle iþim yok, Biliyorsun, Biliyorum, Bihaberler, Ýnsanlar tanýdým, Anlattýlar, dinledim, Yanýldým, yoruldum, Topraktým, bataklýktým, Kuraktým kendime, Etrafýma yol oldum, Yýprandý kaldýrýmlarým, Kimsesiz þehrimde binalarýmýn sývalarý döküldü, Pencereleri kýrýldý, Bir gölge aradým, uzaklardan gelecek, Elini çabuk tuttu güneþ, Yýkýldý kubbeden baþkalarýna doðru, Karanlýðýma çakýldým, Yakýnmamalýydým bu alýþýk olduðum gidiþattan, Takýlmamalýydým, Takýldým!
Kötüydüm hem de çok kötüydüm, Kimse görmüyordu, kimse yoktu aslýnda, Alýndým, anladým, Bende süpürüp kalýntýlarýmý, Bilinmezliðe götürdüm. Þimdi neler uzaktý bana, Neler yakýndý, unuttum. Bakýþlarýmý devirdim duvarlara, kalemlere, Yataklara, gecelere, Anýlara, geleceðe, Son bir düþlük zamaným kalmýþtý sanki, Ve bu son düþümde de sevecektim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.