KÜL KEDİSİ

Bir zamandýr sen öyle
Uzun bacaklarýnla bembeyaz yatýyorsun ya
Seni þu tuvale koymadan edemiyorum Külkedisi
Bakýþýn törpü, suskunluðun býçak
Kýrmýzý yakýþýyor dudaklarýna, bir o kadar gülüþüne
Renkli bir kuru kalem düþünde ince uçlu
Gözlerimi çiziyor tam oraya
Sol yanýn vuruntulu bilirim ve þu mizansen
Ne var ne yok saklamýþsýn avuçlarýna
Düþü düþe sarýp üstüme koþuyorsun…
Ýþte o an
Yalnýzlýðýn tadýný bir kez daha seviyorum…

Sen ne dersen de dillerine dolanayým
Salma atlarýný üstüme bu kadar tez
Sevmenin bedeli aðýrmýþ deyip geçelim
Susma öyle susturulmayý hak etmiþ gibi
Bilirim yýrtýcýsýn sen yüreðine karþý
Dibine tokmak vurmuþsun þu dünyanýn
Kalçana takýp zillerini
Çarþýyý birbirine katmýþsýn durduk yerde
Avuca sýðar panda yavrusu yumuþaklýðý
Kumkuat tadý var ya o dudaklarýnda
Ellerim varmaz tombul yerlerini tutmaya
Zor zamanlarýn açýlmaz kapýlarý iþte
Bir kilit daha kondurursun þu akýntýya
Ýþte o zaman ben bir kez daha kaybolurum…

Gurur mu duymalýyým senin bu susmalarýndan
Bilemedim nereye saklarým sessizliði
Bakýþýmý özgür mü býrakmalýyým üstüne
Her kentin kapýlarý bizim gibi örtük deðil ki
Deðme bana, sen yine de gezdir ellerini
Kaleminin ucundaki mürekkebe
Ansýzýn bulaþabilirim ben, sabahý bekle…

Biliyorum sen yüreði yeter bir ‘ay’sýn
Üzümler senin için kararýr bu akþamüstü
Pireye yorgan yakarsýn, girilmez dengine
Var sakla kendini
Oyalan dünya iþleriyle nefes nefese
Zordur bilirim gözlerini kaldýrýp bakamamak
Karýncanýn aðzýndaki yüke
Ve üzerine düþmüþ bir çift göz bebeðine
Pulla gitsin, sen bir zarfýn içinde ipek kozasýn

Ne o, parmak uçlarýn bir boþluðu tarýyor
Bir görünür bir susarsýn, susmalarýn karlý dað
Ýlik gibi yatýyorsun þu tuvalde görüyorum
Düþlerini al götür yanýnda buraya sýðmýyor
Saklama gözlerini öyle suçlu gibi Külkedisi
Her bakýþ, bazen insan yüreðinde acýya oturuyor… Ocak 2020

Sosyal Medyada Paylaşın: