DİLHAN (DiĞER BİRİMLERDEN BİRKAÇ BUKLE)

Güncelin uðultusu yüzümde alev alev
Ne zamandýr izliyorum
karanlýðýn göz kýrpýþýný
Beraat etmiþ bir eþkýya soyluluðu
Yapýsöküm çabanýn dengesiz kantarý
Üst üste yýðýyor
telve telve süzülen sarhoþluðu
Yýkýlan her çaðdaþ yapýnýn yaný baþýnda
Nöbetteyim tek baþýna,
aðrýlarým aygýrlaþýyor
Aðzýný büzüp susturacakmýþým gibi boþluðu.
Salt güncelin sorunu deðil ki bu Dilhan,
göðsüm daralýyor.
Aklýn tanrýlara kurban edildiði günden beri
Dönem dönem aymazlýðýn þimþir çubuðu
Pamuk tenine kavgan yüzünü sürüyor…
****
Gönül çalmak deðil iþimiz Dilhan
Koþumsuz atlarý çayýra salmak da
Þiir bir sanatsa eðer
çaðýn kývancýný, utancýný
Makamýnda dört baþý mamur aðýrlamak.
Bakma sen ucu sivri dizelerime
Ýðneyle kazdýðýmýz dipsiz kuyudan
Vargeller hep üstümüzdeydi, biraz da aðýrlýðýndan.
Ah bir dokunsan þöyle Pandora’nýn kutusuna
Neler neler saklar, bilir misin?
Kim derdi ki gidiþler geliþ geliþler gidiþ olur
Sermayesi üstüne yýkýlmýþ süslü bir çember
Parselli tünekler, üstünde doyumsuz serçeler.
Ýnceliðine maça papazý sürülmüþ bir dönem ki
Mahallenin gedikli hýrsýzý gibi
Sokak lambalarýna söven, avuç avuç pay kapar
Dinden gayri sermayesi olmayan
yarý sofistik çocuklar
arzý karýþ karýþ toplar…
Demedi deme, bir sistem niye korkar Dilhan?
Þiirden,
kitaptan,
hukuktan
sözün kýsasý uygarlýktan…
*****
Söylesem görür müsün Dilhan, neredeyiz?
Kadýn eliyle
kadýnlýðýn kefeninin biçildiði
Erkek diliyle
insanlýðýn þiddete itildiði
Güvenliðin,
hasýraltýnda ciðerinin söküldüðü
Gün gün ki adalete
kösele kýlýf dikildiði
Ýklime göre suç,
kiþiye göre doðru üretildiði
Kalçasý oynak bir köprüde kýna gecesindeyiz.
Bu kadar da olmaz akýl dýþý desen de
Kuzular gibi kýnalandýk sýramýzý bekleriz.
Daha söylenecek çok þey var saklama yüzünü
Derler ki bulaþýr,
utanç denen o gamlý duygu
Öyle de bulaþtýðýný
hiç görmedim ülkemde…



****
Þu gün oldu bu denli kaygýya düþmediydi zihnim
Aygýr tarih yüklendikçe yükleniyor belleðime
Bir yetke ki sermayesi öfke,
üstüme çullanmýþ
Ruhumu karartansa
cehaletin eli sopalý kâhyasý
Kimi dikmiþ gözünü göðe,
kimi “Karaüzüm habbesi”ne
Kimi suskun,
kimi saldýrýr kurtuluþ nüvesine
Ne desem anlamsýz;
duyulsa da yok hükmünde
Aydýnlýðý inkâr;
bilgiden deðil, bilirim körlükten
Ne denge kaldý ne þiraze ne de temiz makam
Görmezliðin ayyuka vardýðý günler bu günler
Çýkmaz bir sokaðýn ucunda baþýboþ kurbanlýðýz
Ne kadar uzaksak o kadar
býçaðýn ucunda duranlardanýz
Kim ne derse desin,
isterse tarihi gömsünler
Uygarlýða yolumuz var daha,
gökyüzü evim
Yürüyelim Dilhan yürüyelim,
Nazým’ýn deyiþiyle;
“Akdeniz’e bir kýsrak baþý gibi uzanan
Bu memleket bizim. ”




NOT: DÝLHAN, yaþamsal deneyim ile toplumsal olgu ve olaylarýn gözleminden doðan uzun soluklu bir þiirdir. ‘Memleketimin mavi sabahýndan özet geçeyim’ dizesi, ortalama 1130 dizenin hareket motorudur. Kitap bloðumda yayýmlanmýþtýr... siirsarniciyasarozmen.blogspot.com/2021/07/dilhan.html
Sosyal Medyada Paylaşın: