İkiyüzlü
Ýlkyazým dedim sana, alnýmda soldu yazým
Sesimi duymaz mýsýn? Tükendi bak avazým
Son cemremi düþürdüm, düþümde kaldý yazým
Öyle üþüyorum ki, öyle kýþým, ayazým.
Bir ýþýk arýyorum, sana doðru koþacak
Hýrçýn maviliðinin bitmez esaretinde
Fenersiz fersiz gözüm,senle doldu taþacak
Aslýný göremeden kayboldum suretinde.
Nefesinle yol alýp,koyunda durulacak
Umudun yelkenlisi olsam her tan vaktinde
“Beni görmeyi bilen mutlaka vurulacak”
Yazýyormuþ öðrendim,sinendeki akdinde.
Ýki yüzünden kalan gözlerimdeki bu al
Bir yüzün kelebekse, diðeri kara bir dul
Ömrüm dedim yetmedi, çekinme onu da al
“Ne seninle oluyor, ne de sensiz” Ýstanbul…
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.