Ellerin Ellerimde
Ne zaman tutsam ellerini ellerimle,
Ýþte o zaman tutundum yaþama.
Çok þey beklemiyorum senden,
Biraz gözlerin biraz sen ve biraz sevgin.
O birazlar bir bütün oldu içimde,
Yarattý bir serdar’ý avuçlarýna.
Ýçim içimi yerken her dakika,
Yanýmda uyurken özledim seni ben.
Her geçen zaman biraz daha,
Sen oldum, seninle oldum ben.
Sensizlik geldiðinde aklýmýn ucuna,
Aklýmýn tüm gücüyle ruhumu boðudum.
Aklýmýn kenarý demiþken hatýrladým,
Sensiz geçen onca yýl nasýl yaþadým?
Yaþadým ama her yaþýmda on yaþlandým,
Daha seni tanýmdan sana aþýktým.
Þimdi ellerin ellerimin üzerinde durur,
Sen daya sýrtýný bana tenin mezar olur.
Yanýmda, koynumda öylece uyusanda,
Yinede özlemin, kokun burnumda tüter.
Ayný þehirde, ayný evde, ayný odada.
Sen ruhuma ayna olmuþ olsa da,
Hatta gözlerin, tenin, ruhun ben olsam da,
Yinede ben doyamam muhabbetine ve sana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.