Bir çift göz geçiyor içimden Sonsuz izlerini býrakarak Bir ünlem iþareti dudaklarým da Sana gülümsüyormuþ gibi Dilimde sakladýðým sözcüklerim...
Kýyýsýndayýz yine akþamýn Hüzünle mutluluk arasý hayallerin saati Bakma sen benim yazdýklarýma Her vakit yazamam ben aslýnda
Koynumda biriktiriyorum sana hasretlerimi Düþler boyu gözlerine b/akýyorum Saçlarýný öpüp kokluyorum kývrýmlarýndan Sen oluyorsun okuduðum kitabýn kahramaný Ama ben baþkarakter olamýyorum bir türlü Ve titreyerek uyanýyorum rüyalarýmdan Sen ellerimi býrakýp giderken
Öyle zor ki susmak Söyleyememek içinden geçenleri Ve esiri olmak binlerce sözcüðün Kuytusunda boðulup gitmek Resimdeki bir dingin bakýþýn Ve o kadar zor ki her þeyinle susarken Yaralý yüreðini susturamamak
Kalemim elimde Son deminde yine hüzünlerin Aklýmda yarým yamalak heceler Bir çift göz geçiyor içimden Siyahýnda en güzel þarkýlarý saklayýp Beni bir baþýma býrakarak
Þarkýlar tükenmiþ desem de Kýyýda unutulmuþ bir melodi kulaklarýmda þimdi Ki sen çok iyi bilirsin sana adanmýþlýðýmý Ve ben de çok iyi bilirim ki Sol cebinde taþýrsýn sen hep aþkýmý
Ve neyimiz var ki, giderken götürecek Yüzümüzde vedâbaz bir hüzün Dört dizelik bir þiir Birde yarým þarkýdan baþka
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.