BİR VEDA, BİR DE VEFA

Çok uzun deðildi tanýþma faslý
Kalemle baþlayan bir arkadaþlýktý
O bir rehberdi bize, biz ise yolcu
Yazdýkça bu tutku ruha dokundu.

Onca þiiri içinde bana en çok dokunan
Engelli kýzýna yazdýðý eþsiz dizelerdi
Yýllarca yürüyememesi onda kederdi
Mahir kalemiyle, kelamýyla bunu da giderdi.

Anladým ki bu þiir denen tür dokunur ruha
Hem de öyle tesir eder ki estirir yürekte fýrtýna
Ve ayaklanýrsýn apansýz, bulursun derman
Ruhun beslendikçe coþkuyla etraf toz duman.

Münevver kalemlerden aldýk biz de ilhamý
Ýsmailoðlu derlerdi adýna usta yazardý
Biriktirmiþ gerisinde þiirini, kelamý
Ebeden yaþayacaktýr yürekte, dostun selamý.

Bir vefa olsun diye kendime verdiðim söz
Onlarca yorumuyla kattý bize deðer, öz
Yol gösterene biz de edilir hürmet, muhabbet
Acemi bir kalemden ruhuna deðsin rahmet.

Ben mi göremedim bilemem o coþkuyu
Bizler deðil miyiz bu edebi zeminde edepte vurgu
Þair ol þiirinle seslen, ister nesir yaz
Hatýrasýný yaþatmalý ki bunun, hissedilsin haz.

Aramýzdan ayrýlan deðerli kalemler var
Hepsinin hissiyatý büyük, sevgi ummanlara dar
Edebiyat dediðin duygularýn, düþüncelerin raksý
Ahirete göç edenlere yazýldý bunlar, vefaydý.

Elbet bir gün küsecek kalem de kaðýda
Ne yazýlmýþsa onlar kalacak satýr arasýnda
Erdemden, iyiden, haktan, hakkaniyetten
Kalsýn isterim bir buse vefa da bizden.
Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: