Annem ve Çocukları

“Anneme -kucaðýna sýðýndýðým bir çocuk sevinciyle-“

“Biri kýz üçü erkek
Gözlerinden deniz
Saçlarýndan güneþ fýþkýran çocuklarým var benim;
Acý ve yokluklarla gýdým gýdým emzirdiðim…”

Ýçinde kýrýlan fay hatlarý
Yüreðinde deprem
Yüreðinde enkaz
Yüzünde kývrým kývrým dolanan depremlerin derin çatlak izleri
Gözlerinde eski yaðmurlardan kalma ýslak bir hüzün
Acýlardan beslenen -alaysý- bir gülümseme
Ýnadýna yaþamak… Ýnadýna daha fazla gülebilmek arzusu…

“ah! Gün görmemiþliðim-iz-”
“ ah! Yaþayamadýklarým-ýz ah!- ” dedi -aynanýn karþýsýna geçip-
Aynaya baktý; bir ömrü yeniden doðup doðup yeniden yaþar gibi
Gözlerini kapayýp açtý; hýzla geçen bir zaman gibi
Korkmuþ gibi… Yalnýz gibi… Ezilmiþ… Yorulmuþ… Üþümüþ gibi…
Karanlýðý baþýndan def eden güneþin omzuna
-eskiyen bir çocuk gülüþüyle- yasladý gözlerini;
Iþýðýna, sýcaðýna, rengine hayran kalarak…
Aðlar gibi… Güler gibi
Yüreðinde küllenen çocuksu bir aþka yeniden yanar gibi
Haykýrýp haykýrýp susar gibi
Hüzünle eþeleyip, gözyaþýyla yeniden harladý yüreðinin ateþini…
Ýçini döker gibi/ kaybolan bir gülüþü yüzüne iþler gibi
Uçar gibi… Konar gibi
Dudaðýnda bir sürü bir sürü gülüþ kuþlarý
Aðaran bir ömrü tel tel örer gibi dokundu saçlarýna
Gelir gibi… Gider gibi… Çocukluðunu özler gibi
Neye benzediðine
Yýllarýn kanýrta kanýrta kendinden söküp aldýklarýna
Silip silip attýklarýna baktý -nasýl, hala yaþadýðýna þaþýp kalarak-
Göçük altýnda kalan bir madenci gibi
Ciðeri patlarcasýna derin bir nefes aldý;
Neye benzediðine odaklandý yeniden -karar kýldý-
Ýlk kez konuþur gibi/ güler gibi/ sever gibi/ öper gibi
Nazým’ýn henüz söylenmemiþ olan
O en güzel sözünü söyler gibi-büyük bir sevinçle-

“Çocuklar anne ve babalarýna benzer…
Ben çocuklarýma benzedim” dedi annem
Gururlanarak…

Mayýs 2019

Sosyal Medyada Paylaşın: