KENDİNİ YORMA

Halden anlamayan, sefil kullara.
Derdini anlatýp, kendini yorma.
Edepten, hayadan, uzak olana.
Boþ ver býrak gitsin, kendini yorma.

Ýçi baþka, dýþý baþka, baþka olandan.
Uzak dur kendinde , kibir bulandan.
Haddini bilmeyip’ de, gönül kýrandan.
Uzak dur aman, kendini yorma.

Hakký adaleti hiç, bilmeyenlere.
Uzak dur, halini sormayanlara.
Gerçeði ab ayan, görmeyenlere.
Aldanýp’ ta sakýn, kendini yorma.

Kendini kaf daðýnda, görenler var’ ya.
Bilmez’ ki onlar bir gün, kalýrlar yaya.
Ölüm var ölüm hepsine, gelecek sýra.
Bakar körlerle, kendini yorma.

Ne oldum delisi herkes, kibir içinde.
Ýnsanlýk kaybolmuþ, baþka biçimde.
Haramsýz bir lokma, yoktur aþýnda.
Konuþup’ ta sakýn, kendini yorma.

Yazmakla bitmiyor, dertler, çileler.
Sözde cambaz olmuþ, nice hileler.
Deþtikçe kanýyor bak, bizde yaralar.
Tek kurtuluþ Hakta, kendini yorma.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.

Sosyal Medyada Paylaşın: