hal içinde yaþayanlarýn bir kýsmý istikbale vurgun
bir kýsmý da maziye aþýk
bir çoðumuzun tahayyül ettikleri atide
bir çoðumuzun hatýrladýklarý geçmiþte yaþýyor
en güzel zamanlarýmýz
ya hayalimizdeki atiyi kurduðumuz
ya hafýzamýzda maziye konduðumuz zamanlardýr belkide
hemen herkes
kendi gençliðinde geçmiþ olan zamanlarý aramaða koyulur
kendi gençlik çaðlarýný özler
evvelki mehabetli mehtap alemlerinin ihtiþamýndan bahseder
bizim yaþadýðýmýz gecelerin onlara nispetle sönük kaldýðýný
ziyafetin sonlarýna yetiþtiðimizi
sofranýn son kýrýntýlarýný yediðimizi
son sohbetlerini iþittiðimizi söyler
hayat pek kýsa
bu kýsa zaman içinde görülen bütün þeylerin
duyulan bütün hislerin boylarý
fanilikleri
bir o kadar daha kýsa
hiç kimse
hiçbir þeyin
kendine mukadder kýsacýk ömrünü bitirip
sona erdiðini
sonuncu damlasýný yaþadýðýný evvelinden bilemez
yine bir sabah
yine masum
yine habersiz
evimizden her zamanki gibi çýkar, gideriz
yaptýðýmýz yine
her günkü iþimize benzer
hiçbir þeyin hususiyeti dünden farklý deðil
halbuki o esnada
bize bir þeyi haber vermeyen kaderimizde
ne büyük deðiþiklikler olur
halbuki alýn yazýmýza haberdar olmadýðýmýz ne büyük olaylar yazýlýr
bugün evimizin sonuncu günü mesela
ikindi vakti evimize döneriz
evimizin yerinde
bir yangýn harabesi buluruz
yine böyle
bir gece gezinmeye mehtaba çýkarýz
bu gecenin hiçbir hususiyeti bizim ayrýca dikkatimizi çekmez
hiçbir farký nazarýmýza batmaz
hiçbir þey bize bir sonuçtan haber vermez
þehirde böyle bir gece iþte
mehtap alemlerinin sonuncusu olmuþ
fark etmeyiz
bir daha artýk bi hesabýn uyuþarak bu mekana varmasý
ve birbirinden ayrýlan tekmil unsurlarýn toplaþarak
böyle bir gece daha yaþatmasý mümkün deðildir halbuki
ancak iþtirak etmeyenler þüphesiz bunu bilemezler
meðer bu gece asýl manasýyla
sonuncu mehtap gecesiymiþ
meðer ki sulara uyarak denizde yüzen
zavallý kayýk parýltýlarý
yavaþça sönmeye baþlýyormuþ
fakat gözlerimizin önünde geçenlerin
onlarýn sonuncu gidiþleri olduðunu
ve yakýnda bu sularda kaybolacaðýný
bir türlü göremiyor, anlayamýyoruz
meðer ki
makul olmak için kendimizi terk eden bütün bu manzaraya
biz hep elveda demeliymiþiz
elveda atmýþ yaþým
elveda denizde seyredilen mehtap
iþitilen melodi
elveda süküt içinde duyulan aþklar
elveda birer muhabbet ve lezzet mahfazasý gibi sýralanmýþ yýllar
elveda ruh mutluluðum
elveda artýk ömrümüz boyunca bir daha bulamayacaðýmýz gecelerin lezzeti
elveda parýltýlarýn sularýn üstünde sonuncu ýþýðý
yüzen kayýklar
elveda
müzik seslerinin beþikler gibi salladýðý
uyuttuðu, büyüttüðü bütün arzular
hülyalar, emeller ,zevkler
hepsi fani bir takým duygularmýþ meðer
meðer biz anlayamýyormuþuz
hüznü gittikçe koyulaþan kederi
öyle bir zaman geliyor ki
insan yer yüzünde her gecenin de atisi,
pek çabuk gelecek bir baþka günün mazisi
olmaða mahkum olduðunu yeni öðreniyor
eyvah ki
eyvah…
insan yalnýz bir gecelik çalgýlarýn deðil
her türlü sihirlerin bozulacaðýný
þarkýlarýn ,musikilerin uzaklaþýp gideceðini
duyulmaz ve anlaþýlmaz olduðunu
farkýna varýyor zamanla
ebedi sandýðý bir çok þeyin
her güzelliðin
akan sular üstünde kayarak göçtüðünü
bir gün yok olmaya mahkum olduðunu yeni öðreniyor
iç içe geçen dakika ve saatlerin
en sýký örülmüþ rejim ve intizamlarýn
milyonlarca insanýn
mahsus kanaat ve zevklerin
en yýkýlmaz medeniyetlerini bile
deðiþen geçici þekillerden ibaret olduðunu
bunlarýn da içlerinden bozulup daðýldýðýný
baþka kalýplara girerek baþkalaþtýðýný
yeni öðreniyor
artýk bütün ruhunu saran
fanilik ýstýrabýný bir azap olarak çekiyor
yerini birbirlerine acele acele terk eden
yer deðiþen kýsacýk vakitlere býrakýyor
vaktiyle sevgililerinden bile uzaklaþýyor
hafýzasýnda birbirine karýþan
nihayet birbirlerinin yerini alan silik birkaç çizgi
veya birkaç hatýra kalýyor
en yüksek cezbelerin izlerini bile hatýrlayýp yaþatamýyor
ölümün ve ademin þümulü o kadar derin ki
her an inkiþaf eden nice arzuyu
nice duyguyu bile hafýzasýný sýðdýramýyor
gönlünde zamanla her þeyi sildiðini
birer ikiþer yok ettiðini anlayamýyor
gözlerimizin bu gerçeklere daha yeni açýlmýþ gibi
yaþayan bütün þeylerin faniliklerini görmesi
bize öyle acý geliyor ki
vaktiyle aldýðýmýz her güzel haber
þimdi eyvah ki
hep zeval, fanilik ve ölüm haberleri oluyor
zaman deðiþse de
güncel dünyanýn birtakým yeni alýþkanlýklarý ortaya çýksa da
bizim hikayelerimiz azalmýyor
kendi hayat hikayemiz bir yandan akadururken
baþkalarýnýn da hikayesini okuyoruz
onlarýn hayatlarýna temas ediyoruz
iç dünyamýzda bir tekamül
almýþ baþýný gidiyor
hiç fark etmeden
hayat bize yeni pencerelerden bakma olanaðý saðlýyor
her okuduðumuz
adeta tecrübe edilmiþ bir bilgiye dönüþüp
ufkumuz geniþliyor
bakýþ açýmýz deðiþiyor hep
baþkalarýnýn acýlarýna, sevinçlerine eþlik ediyoruz
gönül dünyamýzýn rengi mavileþiyor
öfkelerimiz törpüleniyor
aslýnda her bir hikaye kalbimize düþen tohuma benzemekte
düþtüðü yerde yeþeriyor
gün yüzüne çýkýyor
kalpten kalbe köprüler kuruyor
kalplerimizi birbirine ýsýndýrýyor
bazen
sýradaðlar olmak geçiyor içimizden
ferhat olup yalçýn daðlarýn altýný kazýyoruz
aþk olup içinden geçiyoruz hayatýn
biliyoruz ki aþktan ölüm bile korkar
sadece aþk korkmaz hiçbir þeyden
bir çýðlýk misali
gözden kaybolduðunu sanýyoruz maziye gideni
uzatsak elimizi yakalayacaðýmýzý sanýyoruz
öyle ki yönü farklý deðil geldiði yönden
bir kristal dehliz iþte
hangi renge boyalýysa içi
öyle görüyoruz dýþarýsýný
yeter ki vazgeçilmez sevdamýz güneþ olsun
esirgemesin ýþýklarýný
redfer